altijd wel ergens

ik pluk de dag

niets is mij meer vreemd

het geluk ligt altijd

wel ergens net als verdriet

we zijn als druppels

in de mist

aan ragfijne draden

tot iemand je ziet

Gat in de woorden

ik zoek het gat in de woorden

26 letters om te schrijven

wat ik voel

het ontglipt tussen

de punt en de komma

het is als muziek

zonder noten

macaber stil

Een huis is een huis

 

het voelt als een cocon

maar soms is het er niet pluis

het kraakt en piept in de nacht

alsof het spreekt soms hard soms zacht

je mag erin wonen zolang je wilt

maar behandel haar wel met liefde, mild

want een huis is niet zomaar een huis

Leven in een notendop

felgele muren omsluiten haar 

in het midden druppelt warm water

in de oude granieten wasbak

geurloze bloemen in de vensterbank

voeten die de koude vloer aanraken

gevoelloos als van een ander

het kussen komt nog bij van de diepe slaap

op het eenzame eenpersoonsbed

teruggetrokken door beklemming en angst

staat het water op rand van overstromen

achter twee zwarte ogen

ze moet vandaag nog leven in notendop

morgen zal ze trachten rechtop te staan 

Blauwe lippen

Naar aanleiding van het bericht dat bepaalde scholen eisen dat ouders een verklaring moeten tekenen en afstand moeten nemen van de homoseksualiteit van hun kind willen ze daar terecht kunnen.

Blauwe lippen

ik loop hier in vrijheid

met mijn hoofd op slot

de woorden die nog gesproken

moeten worden blijven hangen

de waarheid is te luid

om onder ogen te zien

ik hou ze nog even bij me

tot de verlamdheid over is

het blauw van mijn lippen

weer zachtroze kleurt

het vel van mijn lijf

weer glad voelt

er is kaalslag ontstaan

in de woorden van begrip

als ik straks in de luwte loop

zal ik spreken in vertrouwen

Podium in Rozenburg

https://www.facebook.com/348742038590524/posts/2035066843291360/

onderweg

 wat doet zij 

daar ergens tussen

Zuid en Noord

waar ze tijdloos 

mensen kan gade slaan

diep weggedoken in donkere tunnels 

waar thuislozen verscholen leven 

en ongedierte sluw sluipt

ze verlangt naar vrijheid 

in kleurenblindheid

blanke straten en open blikken

op diversiteit, schijnwerpers gericht 

op weggekropen gebrek 

dampende soepketels 

voor de nachtbrakers

bij het ochtendgloren  

valt het zachte licht op 

haar betraande wangen

de roddel over de tomaat

je weet hoe het gaat

die roddels en halve waarheden

op het laatst is het onduidelijk

waar het nu echt over gaat

 

maar de buurvrouw

van drie deuren verder

zei “heb je het al gehoord ?

de buurvrouw van vijf deuren verder

heeft een tomaat gesmoord”

 

rond en rood lag ze in het schap

klaar voor op de boterham

in de soep of als tomatensap

 

de buurvrouw adopteerde haar

ze mocht nog even schuilen

in de groentenla

 

na enkele dagen

werd ze opgepakt

door buurvrouwshanden

ze zou nu in de bouillon

van de soep belanden

 

haar droom werd ruw verstoort

ze belande tussen

wortels, uien en paprika

en werd langzaam gesmoord

 

 

misschien

ik voel

de spatten

van de zee

de wind die 

mijn haren draagt

ik wacht op

aangespoelde liefde

de herinnering

die langzaam vervaagt

misschien droogt

de zee wel geleidelijk op

vind ik je 

gestrengeld tussen

zand en wier

wrijf ik het zand

uit je ogen

zoen ik het 

zout van je lippen

misschien…

dan hou ik je hier

rookgordijn

je kijkt naar de zee

je kijkt naar de wolken

je kijkt naar de golven

je kijkt naar de bomen

je kijkt naar de takken

je kijkt naar de namen

je kijkt naar de mensen

je kijkt naar de wolven

je kijkt naar de wensen

je kijkt naar de pijn

je kijkt naar de illusie

je kijkt naar de schijn

je kijkt naar de lichtkogels

je kijkt naar de rookgordijnen

je kijkt naar de nachttrein

 Optreden op 29 september 2020 bij Podium Waanzinnen in Spijkenisse.

Ik bracht een gedicht dat over de Halloween ging met het oog dat het alweer snel oktober is.

Halloween

ontsteek de vuren 

kwade geesten komen eraan

heksen vieren feest

bloed kleurt de straten

op deze dag zie je hun bestaan

een nieuw jaar komt eraan

de oogst is binnen

donkere tijden breken aan

dwalende geesten

uit de onderwereld

ontkennen niet meer

hun bestaan

ze zullen je meevoeren

naar het dodenrijk

branden tot in de eeuwigheid

je ziel voor altijd  kwijt

ontsteek de vuren

kwade geesten komen eraan

de herfst is gekomen

de wind haalt langzaam adem

oefent voor een latere storm

peren in het gras

zoemende wespen

dauw dat schittert als parels 

bij het prikken van de dag

blad verzameld aan de tenen

van de koning van het bos

zichtbare takken grijpen

naar schaduw die schuil is gegaan 

de herfst is gekomen.

bewaker van de zee

ik aanschouw 

de veranderingen

van het licht

die elkaar snel opvolgen

dan keer ik terug

tot de alledaagse orde

al die jaren

was ik de bewaker van de zee

de aantrekkingskracht

van het zilte water

de kracht van de golven

het alles  verwoestende beest

de rimpelingen van het water

speelde met mij

maar eens zal  ook ik verdwijnen

waar de stroming mij brengt

of de zonsondergang

mij achterlaat

In gedicht van de week van o-o-go 51( tijdschrift van De Reizende Dichters)

Kakement

Ik zong zijn lof als nadorst opzoek naar het hogere. Ik zong braaf, onwetend in het wit gehuld maar
wel in hoge sferen en altijd met brandend licht door mist omhuld. Lange gewaden besmeurd met rode

wijn en broodkruimels van alle dagen wachten op de beloning van de dag. Vaak voelde ik me bekeken
en was het leed voelbaar op de kansel. Ohh ik voelde zijn pijn, zijn schreeuw om hulp.

Oh vader, oh moeder leef zoals je altijd leefde en kniel voor de beerput.
Laten we uitgummen of zwijgen tot het einde der dagen, het kinderleed helen en wachten op een beeldenstorm.

Maar fluisterend op weg naar ouderdom en wijsheid sprak ik licht genezende taal.
De taal van zachte matrassen en oude lijven en helende doeken, fragiel als mozaïek.

Zwijgen en een vinger op de zere plek. Sterven deden ze nog net niet, laatste lichtsintels langs het hemelgewelf.

Hele talen verdwenen in de poëet, werkwoorden, tegengesteld of in verleden tijd, in sprookjestaal of verzonnen zinnen, vaak onzichtbaar of nat van net opgedroogde ogen.

Dag in dag uit om te kunnen leven.

Magda Haan

jouw talen

Love song

Ze spelen ons
liefdeslied niet meer

ze zijn de woorden
allang vergeten

maar ze staan
gedrukt in onze harten

haar huid zo zacht, zo zwoel
zijn huid zo hard, zo warm

liefde vergaat niet
door ouderdom
rimpels of grijze haren

want bij het aanslaan
van de juiste snaren
spelen we weer mee

https://youtu.be/-ncIVUXZla8

schilder met woorden

Dit was mijn bijdrage voor het juli-gedicht t.g.v. het digitale Poëzie als Zeewind dat plaats had moeten vinden maar vanwege de coronabeperkingen ditmaal nog niet gehouden kon worden.

blauwe luchten
iedereen vliegt uit

ik lig al in vakantieland
in een ligstoel en bestel
cocktails met zwoele namen

ik koester
onder de warme stralen
fantasieën dagdromen
zomerse zinnen

goddelijke gerechten
bij ondergaande zon

ik zucht
en mijmer nog even door

als ik straks weer thuis ben
schilder ik gewoon
nog even met wat woorden

lichtjaren

je wilt het niet

geloven

nog mooier

was de herinnering

dat ik vanochtend

loom mijn ogen opende

en de geboorte

van het oosten bekeek

nog mooier

was de herinnering

aan het smeltend vuur

uit hete vulkanen

de met sterren

gevulde nacht

wij hadden geen geheimen

over de littekens

bedekt alleen het doven

van de nacht en stelden

wij lichtjaren uit

Stille regen

mag ik weer eens met je praten
mijn wijze oude vriend
het geluid van innerlijke stilte
dreigt te verdwijnen

stemmen sissen, praten
zonder te luisteren
de nacht kruipt langzaam binnen
het gif van dwazen in neonlicht

grijze wolken in stille straten
ik hunker naar druppels in het lentelicht
waar woorden vallen als stille regen
een echo van niets dan stilte

masker 19

zij had gehoopt
verdoofd, gelooft
geleefd, gebeefd
kuis ondanks ruis

geschreeuwde pijn
die er niet mocht zijn
ze had spijt… kwijt

zij had zichzelf verloren
in hoop, paniek
in wordt wel beter
ze had spijt… kwijt

Zeevlam

Een nieuw project!

Een briefkaart:

Samenwerking tussen Marlies Verda (kunstenaar en Magda Haan dichter)
www.marliesverda.nl
https://magdahaan.blogspot.com/

Kaart te verkrijgen via bovenstaande site van Marlies Verda en via magda54.mh@gmail.com
voor € 2,00

neem ook eens een kijkje op Instagram: quarantainewerkinopdracht
en op https://www.facebook.com/GedichtensiteVanMagda/

Vrijheid

Als ik koprollen maak
over de woorden
Vrijheid, Vrede
en Verdraagzaamheid
dan ben ik blij dat ik lenig ben
en vier deze dag huppelend
en net als een papaver waai ik
op de vrije wind

zeevlam

                                                              het zand voelt nog warm

in dichtgeknepen handen

ze mist de verkenning van

de waterwegen van haar hartstocht

hun minnespel in zomerzand

de zon brandt op hun blote lijven

dansen in zee bij ondergaande zon

schuim en zand tussen de tenen

handen die overgaan in genot

prikkels langs haar  benen

de lieve woordjes, beloftes op

de golven van het spel

haar ogen wijken

zeevlam stijgt op

het zand ontglipt

aan haar vingers

kunstwerk: Marlies Verda

gedicht: Magda Haan

tot nader bericht

op het vlakke land
heerst nu stilte
koolzaad geurt
op de noordoostenwind

gras groeit bijna zichtbaar
bestrooid met madeliefjes
door zachte meiregen
die de aarde openscheurt

gordijnen die open gaan
dromerige ogen
in een wereld
die zacht ontwaakt

nestjes zijn gevuld
binnenkort vliegen ze uit
er heerst geen gevaar
de stormen zijn
aan banden gelegd

tot nader bericht

op verzoek

Niels Snoek 16/04/2020 Nieuws

Lowie van Eck schreef ons onlangs:

Sinds dit schooljaar heb ik een eigen klas (groep 3/4). Elke week maak ik een weekkrant voor mijn groep nu de leerlingen thuiswerken. Vorige week heb ik ze gevraagd om een tekening te maken van een droom die ze het allerliefst willen dromen.
Zouden jullie het leuk vinden om gedichten te maken bij kindertekeningen? Lijkt mij wel leuk om er elke week een te plaatsen in de weekkrant.

Anneke de Klerk, Catherine van Vliet-Saivres en Magda Haan gingen er mee aan de slag:

Zoete zusjes

Ga je mee naar Hitland?
Het gras is daar groener dan de bomen
en de lucht blauwer dan de zon
Ga je mee naar Hitland?
Kom!!

We picknicken op het paarse kleed
en luister voor ik het vergeet,
in mijn mand heb ik zoete zusjes, slagroomwafels en slurpsiroop
brosse bananenkoekjes een hele hoop.

Bolle chocoladerollen, bessensap
pruimencake voor een hele week,
dottige donuts met rode harten
oooh laten we met deze picknick starten.

Ik lust graag torenhoge taarten
met suikerzoete marsepein
mag ik met mijn mond vol praten?
Er moeten ook nog geutelingen zijn.

Wat denk je van fruitige frou frou
en ook nog een regenboogtoetje toe.
Dan dromen wij samen, languit liggend
in de warme Hitlandse zon
over hoe deze prachtige picknick begon.

© Anneke de Klerk

Lekkerland

ik droom, ik droom
van een snoepplaneet
waar ik altijd kan snoepen
tralalie tralala

roze suikergoed voor de meisjes
blauwe reepjes voor de jongens
beeldjes van pure chocolade
en bergen honingzoete drop
voor de grote kinderen
tralalie tralala

kindermix hangt aan de bomen
spekjes zacht als gelatine, tine
taaitaaipoppen, speculaas
en pepernoten in elk seizoen, zoen
zoen, elke dag is het daar feest
tralalie tralala

© Catherine van Vliet-Saivres

Als de mensen eindelijk weg zijn
en de deuren gaan op slot
dan ben ik de Chef van de keuken
de baas van de ijsmachien.

Ik eet van alle smaken met bergen slagroom
een met snoepjes en een met nootjes
vooral veel met de smaak aardbei
minstens een stuk of tien.

Ik hang overal ballonnen
want het is hier altijd feest
op elke tafel een Happy Mael
Cola met hamburgers en milkshakes.

Volgegeten en na veel gapen
leg ik bij de kassa mijn slaapzak
want na zoveel avontuur en Chef te zijn
zijn mijn ogen zwaar en ga ik slapen.

© Magda Haan