Craquelé

Mozaiek: Kim Ewell

kleine stukjes ingelegd glas
kijken me zachtmoedig aan
de kleuren van haar leven
met hier en daar een zwarte gloed

rood getuigt van liefde
blauw van vrede en rust
oranje haar kracht
die langzaam is vervaagt

even is er de stilte
die zich vertaalt 
in een onhoorbaar verhaal

ik streel haar kleuren
haar lippen vormen een kus
ik fluister wees gerust

Glans van de Polder

Glans van de Polder

Er is een fiets en wandelroute in de Bonnenpolder in Hoek van Holland uitgezet met borden met poëzie en kunst. Tevens is er een dichterswedstrijd georganiseerd waar 20 gedichten van uitgekozen zijn voor het nieuwe album 'de Glans van de Polder' die vanmiddag tijdens de poëziemiddag in Hoek van Holland is uitgereikt. Dankjewel Ed van Berkel en Stichting Kunstplaats.

 

Ochtendronde

 

luid klapperend

met hun vleugels

scheren twee jonge zwanen

over het nog met mist bedekte water

terwijl de hond ze kwijlend

gadeslaat met gedachten

die voor mij alleen maar te raden zijn

en als ik haar aankijk

zie ik een blik die even haar

oorsprong verraad

Gevelgedicht

  Gevelgedicht 

Gedeeld met Openbaar

Vandaag was de spandoekwisseling en nu hangt er een gevelgedicht van mij op de gevel van het gemeentehuis van Middelharnis voor ongeveer zes maanden.

Klimaatgedicht

 

ook nu gaan er dagen voorbij

met wisselend licht

van nacht en dag

zon en bewolking

droogte en overlast

van snel stijgende rivieren

 

nog niet zo lang geleden

toen we nog konden schaatsen

en ademen op bevroren glas

de lente lente was

de winters ijskoud

en nog van geen kwaad bewust

 

ontstond het verhaal

van stijgende rivieren

ondergelopen huizen

en opwarming van de aarde

heel sneaky zonder argwaan

stonden we al met de voeten

in de natte klei

 

praten, praten en praten

afspraken ja en nee

we doen misschien wel mee

weg met kolen, koeien en varkens

maar vaak blijft het bij praten

 

wakker geschud

door weggespoelde huizen

en rivieren door de oude steden

tellen de laatste minuten weg

van deze verspillende generatie

 

 https://www.youtube.com/watch?v=xpvXFRQd6Qs

Het 7e Augusta Peaux Festival werd dit keer gevierd in de intieme sfeer van het Witte Kerkje Simonshaven. Huidige omstandigheden hebben tot deze keuze geleid, en het werd een prachtige middag over het thema Verlangen. Dichters onder elkaar hebben hun visies en variaties op Verlangen voorgedragen, en ook muzikaal ten gehore gebracht. Het was een mooie ontmoeting, interactief en sfeervol. De primeur voor de nieuwe Stichting Cultureel Podium het Witte kerkje. Voorzitter Lesley Sandford blikt tevreden terug op een geslaagde editie afgelopen zaterdag in het oude witte kerkje van Simonshaven. Wethouder Martijn Hamerslag opende het dichters festijn door zelf een gedicht van de naamgeefster van het festival voor te dragen. Lesley Sandford: 'We hebben een prachtige middag gehad in een prettige sfeer waarbij er goed naar elkaar geluisterd werd en ruimte was voor interactie'. Met 25 mensen totaal, alleen dichters en hun aanhang, werd het een bijzondere editie maar zeker niet minder geslaagd dan de edities voorheen in de tuin van het geboortehuis van Augusta. Verschillende uitingen van verlangen werden voorgedragen en gesproken over hoe mensen geïnspireerd worden. Een film van de hand van Roel van Deursen is te zien op zijn YouTube kanaal, in de serie 'Roel neemt een kijkje'.

Mvg.,

Roel van Deursen / Videograaf - editor

Videoproducties: 'Botlek TV' - 'Roel neemt een kijkje'

http://roelvandeursen.jouwweb.nl/

http://www.youtube.com/user/rcdeursen

We spelden liefde

 

we hadden geen rode rozen nodig

om de vazen te vullen

we schreven bloemenvelden vol

bij het warme zomerlicht

 

ik mocht altijd met je wiegen

soms was de stilte

al genoeg

 

of liefkozende woordjes

zacht gefluisterd in mijn oor

we spelden liefde

voor de jaren die volgden

 

De glans van de polder

 

De zee

 

misschien is het

omdat de zee hebberig is

dat ik er naar verlang

 

misschien is het

dat de zee weet

van mijn dromen

 

misschien is het

dat de zee luistert

naar mijn zwijgen

 

misschien is het

dat de zee ruist

de golven rust brengen

 

misschien is het

dat de zee weet

ik ben ook maar een kind

Niets is wat het lijkt

 

littekens die verborgen worden

met een eeuwige glimlach

vogels die altijd fluiten

de zon die altijd schijnt

 

de zwaluw die verborgen is

de angst die altijd heerst

voor spiedende blikken

 

tijd die haar omcirkelt

seconden die wegtikken

om echt te leven

 

boze dromen

die op komen dagen

slechts af en toe

doet ze ertoe

 

 

Geurend gras

 de tijd staat even stil

als woorden worden geboren

we verzamelen klanken

en avonturen die verder reiken

we voelen ons als kinderen

verlangend naar geurend gras

en bladeren aan de bomen

het is zo moeilijk uit te leggen

vlinders en zoete bloesem

 Verdriet

Is iets met kleren
die gedragen zijn
op betere dagen

uitgekozen voor
voor de grote reis
naar de onderste lagen

met stijf gesteven kraag
randen in de plooi
en taal
verzand in gedachten

Poppenspeler

Die oude jas met zes knopen
een waar labyrint voor al je poppen
zoveel lagen waar
je iets in kon verstoppen.

een fluit en foto’s en nog veel meer
de Prins en Prinses Sahara
de wijze dokter en Ali Baba
wat gingen ze tekeer

je bracht blijdschap in de getto’s
redde kinderlevens onder de ogen
van het grote duistere gevaar
de wereld had jou vreselijk bedrogen

die jas met een Jodenster besmeurd
vertelde vele mooie verhalen
over verborgen angst in diepe zakken
die naar bittere herinneringen geurt nu

© Magda Haan
Geschreven n.a.v. het boek:
De poppenspeler van Warschau van Eva Weaver

Wedstrijd De GLANS van de polder. 

Er werden 42 gedichten ingestuurd. De jury koos de 20 mooiste. Deze worden opgenomen in de bundel ‘De GLANS van de polder’ en zijn te horen tijdens ‘Poëzie in de polder’, komende zomer in de Bonnenpolder. Te beluisteren via QR-codes 

Samenstelling jury: Ton Brouwer en Ingrid Blok (KUnSTPLAATS),  Magda Sosef (neerlandica), Annet Schipper (Cultuurscout HvH) en Jelle Ravenstein (gewezen stadsdichter Maassluis)

Mijn gedicht: Poldergeluk

https://youtu.be/howiLvF40U4

Scheuren

laten we lopen 

door de lege straten

we zijn abrupt vergeten 

wie we eigenlijk waren 

we overstijgen bezwaren

groeien vormeloos voorbij 

 

het nu - dat schurend- overgaat 

in dat - wat had- kunnen zijn 

scheuren in wie wij toen waren 

alleen maar verder lopen 

tot we de stad verlaten 

naar onontgonnen gebied

gedichten 2020

 Mijn nieuwe bundel is uitgekomen met gedichten van 2020

te bestellen op haan135@kpnmail.nl 

Pianogeheimen

 

ik droomde al vaker

dat ik in een duinpad liep

op blote voeten die nog niet

gewend waren aan de zon

en het zachte hete zand

 

mijn schoenen met rood gekleurde

veters bungelden  losjes mee

met de tred in mijn handen

liep ik hier gisteren ook al niet

en vorige week en het jaar ervoor

 

was het echt of een verlangen

muziekstukken tussen mijn oren

pianogeheimen geschreven voor mij

 

Magda Haan

Nieuwe titels

Hoe mooi doelloosheid kan zijn

door vleugels uit te slaan op eigen domein

de tuin met achterstallig onderhoud

opeens een pluktuin wordt genoemd

op de koffie bij de buurvrouw een meidending

de specht van vorig jaar het nest herbruikt

supermarktkarren getrokken 

door ogen met een eigen spreektaal

teruggeworpen op eigen creativiteit

de boekenkast eindelijk afgestoft

titels ontdekt en herlezen 

Geen boter in de pan

Je mag drie keer vallen 

het haar in een staart doen

roepen in de verte waar

ganzen je overstemmen 

je mag aardappelen schillen 

ongeschild is beter zeggen ze

het vlees eerst plat slaan 

maar liever zie ik ze grazen 

je mag zoenen in de duisternis 

en neuriën in het ochtendlicht 

je mag alles zolang je jezelf 

maar niet mist. 

                    Na een oproep op de site 'zichtbaar alleen' 

                   heb ik dit krijtgedicht gemaakt.

Tegendraads

 

mijn tegendraadse schoenen

zijn altijd dwars in hun doen

ze zuchten, bluffen, puffen

de enige manier waarop

altijd de wereld op zijn kop

 

in de schoenenkast

voelen ze zich niet thuis

te gewoon, te hoog

te laag, te bekrompen

het is daar niet pluis

 

maar ik heb heuvels beklommen

gestrompeld in ijskoud water

ze hebben me altijd gebracht

waar ik wilde, meer dan ik

ooit had verwacht

 

nu zijn ze al wat versleten

en wat milder in de loop

dan loop ik nu maar wat minder

maar ze zijn voor geen geld te koop

 

 

 

 

 

De tijd, de tijd, is de oliebollentijd weer voorbij?

 

tempus wat als het water stilstaat de bron opgedroogd  in krakende aarde zichtbare grenzen alleen in de wolken gedragen door de wind schaduwbeelden geschilderd door invallende schemering of staat de tijd stil