zondag 4 april 2021

Scheuren


laten we lopen 

door de lege straten

we zijn abrupt vergeten 

wie we eigenlijk waren 


we overstijgen bezwaren

groeien vormeloos voorbij 

 

het nu - dat schurend- overgaat 

in dat - wat had- kunnen zijn 

scheuren in wie wij toen waren 


alleen maar verder lopen 

tot we de stad verlaten 

naar onontgonnen gebied




Geen opmerkingen:

Een reactie posten

  ook in de herfst zou ik ook mijn geliefde kunnen schrijven klaprozenvelden aanbidden op papier mijn rode rok kunnen laten zwieren oliebol...