zondag 4 april 2021

Scheuren


laten we lopen 

door de lege straten

we zijn abrupt vergeten 

wie we eigenlijk waren 


we overstijgen bezwaren

groeien vormeloos voorbij 

 

het nu - dat schurend- overgaat 

in dat - wat had- kunnen zijn 

scheuren in wie wij toen waren 


alleen maar verder lopen 

tot we de stad verlaten 

naar onontgonnen gebied




Geen opmerkingen:

Een reactie posten

golven van het leven

  aan de vloedlijn sta ik aanschouw de golven die groeien en groeien en vlak voor mijn voeten lijken op te lossen ik wacht op die ene