misschien

ik pluk de bloemen
niet voor u
niet voor mij
misschien voor de anderen
met lege handen
of de harteloze
ijskoud

bloemen met witte
of rode harten
die kunnen vullen
en ontdooien
boeketten met liefde
zonder eigenbelang
en geduld

ik pluk de bloemen
niet voor u
niet voor mij
misschien voor de anderen
achtergebleven in oorlogsgebied
of wachtend op een vergunning
ik pluk de bloemen

© Magda Haan

blind ziend

mijn oog

mijn donkerbruine oog  

mijn westelijk aan de zee gelegen oog  

mijn ziende blind oog 

mijn dichtgeknepen oog in de avondzon

mijn alziend oog in deze gesloten wereld

mijn blanke huid oog en ontkende discriminatie oog

mijn autochtone oog in een buitenwijk

mijn oogje dichtknijpen oog

mijn doorn in het oog en bebloed hart

mijn oog van de bovenwereld

mijn oog wil ook  wat bij schoonheid

mijn strafbare oog als ik wegkijk

mijn uit het oog uit het hart oog

mijn gekwetste oog bij onrecht

mijn verloren oog in mijn binnenzak

mijn versplinterde oog op grijs beton

mijn blote oog  op een naakte bladzij

mijn blinde oog uit het oog verloren

verloren oog blind blind verloren oog

blind © Magda Haan

droomland

als kind liep ik
met mijn pop in dromenland

wij namen snoepjes en limonade mee
en een flesje water voor later

we waren niet bang dat we zouden verdwalen
want zij wist de weg

het was moeder en poppenkind
grotere liefde kenden ze nog niet

nadat we door de velden hadden gelopen
begon het poppenkind te huilen

ze had heimwee naar haar poppenstoel
en het kinderservies

we namen een grote slok water
en bewaarden deze reis voor later

© Magda Haan

Valentijn

mag ik met je branden
of is jouw passie al gedoofd
laten we het vuur warm stoken
en grenzen verleggen
in trance het vuur met
blote voeten betreden

ik ben jouw lucifer
jij mijn zwaluw
twee zwavelkoppen
die heftig ontbranden
of geduldig wachten
op het juiste moment

dan zal ik je verblinden
hullen in zwavelgeur
en samen opbranden tot as

© Magda Haan

het is niet waar

dat de zon zal ondergaan

en nooit meer de aarde zal verwarmen

de grond zal vergrijzen in duisternis

en bomen en bloemen afsterven

de atmosfeer vol met lijken en schimmelgeur

het water niet meer beroerd zal worden

door zonnestralen of vallend maanlicht

dat de wereld verdoemt is

door negatieve gedachtegang

verspreid door zwartkijkers

en doemdenkers

nergens meer ‘onbevlekte’ zijn

onbevooroordeeld en een eigen

mening hebben

dat de wereld zal vergaan

door het stijgen van het water

het broeikaseffect en het gebruik

van de schatten van de aarde

we verschrompelen door de zinderende hitte

of leven als nomaden in ijzige kou

dat alles blijft voorbestaan

© Magda Haan