zondag 28 juli 2019
Onbestaan
Als de kaarsen langzaam doven
gedachten en herinneringen gesproken
van jong en oud, van toen en nu
in snikkend verdriet
blijf ik nog even bij je staan
Als jouw muziek langzaam versterft
de laatste stappen verdwijnen
uit de overvolle zaal ...
blijf ik nog even bij je staan
Stilte is hoorbaar
maar ik hoor taalloos je stem
Lief ontwaak in je onbestaan!
en voel je lippen
op mijn wonden.
tranen
zie ik mijn boom huilen
of is ze in de rouw
moet ik het nog even aankijken
of zoeken op internet
de bomendokter bellen
een diagnose laten stellen
gaat ze ons binnenkort verlaten
komt het door de hitte
haar wortels uitgedroogd
of het gekrakeel van de vogels
het voortdurend zwart wonen
door merels en mussen
heeft ze ons gedoogd
moet ik tegen haar praten
of in omhelzing troosten
of gewoon met rust laten
elke dag haar tranen rapen
of is ze in de rouw
moet ik het nog even aankijken
of zoeken op internet
de bomendokter bellen
een diagnose laten stellen
gaat ze ons binnenkort verlaten
komt het door de hitte
haar wortels uitgedroogd
of het gekrakeel van de vogels
het voortdurend zwart wonen
door merels en mussen
heeft ze ons gedoogd
moet ik tegen haar praten
of in omhelzing troosten
of gewoon met rust laten
elke dag haar tranen rapen
vrijdag 12 juli 2019
Zout op je lippen
maar naar mijn woorden
luister niet naar mijn zinnen
maar open mijn boek
raak het verhaal niet kwijt
in de zoektocht naar jouw waarheid
ruik de zonnebloemen
op de velden in het land
van lavendel en stokbrood
luister naar het water
en zoek de bron
meanderend door het landschap
die uitmondt in de zee
glinsterend in de avondzon
voel op je lippen
het zout van mijn lichaam
in de glooiingen
waar jij en ik samen smelten.
Abonneren op:
Posts (Atom)
ook in de herfst zou ik ook mijn geliefde kunnen schrijven klaprozenvelden aanbidden op papier mijn rode rok kunnen laten zwieren oliebol...
