zondag 28 juli 2019
Onbestaan
Als de kaarsen langzaam doven
gedachten en herinneringen gesproken
van jong en oud, van toen en nu
in snikkend verdriet
blijf ik nog even bij je staan
Als jouw muziek langzaam versterft
de laatste stappen verdwijnen
uit de overvolle zaal ...
blijf ik nog even bij je staan
Stilte is hoorbaar
maar ik hoor taalloos je stem
Lief ontwaak in je onbestaan!
en voel je lippen
op mijn wonden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
De tijd, de tijd, is de oliebollentijd weer voorbij? tempus wat als het water stilstaat de bron opgedroogd in krakende aarde zichtbare gr...
-
de regen slaat al dagen tegen ramen en deuren vlaggen wapperen enthousiast met sprekende teksten beukende wind hoge golven bomen leggen he...
-
de grond trilt gebrom gekreun een ijzeren greep met riet een verscholen nest ik kijk toe naar wat rest moeder en kinderen ook Magda ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten