zondag 28 juli 2019
Onbestaan
Als de kaarsen langzaam doven
gedachten en herinneringen gesproken
van jong en oud, van toen en nu
in snikkend verdriet
blijf ik nog even bij je staan
Als jouw muziek langzaam versterft
de laatste stappen verdwijnen
uit de overvolle zaal ...
blijf ik nog even bij je staan
Stilte is hoorbaar
maar ik hoor taalloos je stem
Lief ontwaak in je onbestaan!
en voel je lippen
op mijn wonden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Black Rain
Black Rain 10 -15 cm wanneer ik mijn mond open spreekt mijn tong een andere taal letters zijn als een nomade een eigen weg gaan leiden woo...
-
De lucht is rood gekleurd de avond ligt op de loer De lucht met kou gevuld het ijs nog niet gebroken Het vogelhuis nog onbewoond ge...
-
als de sterren langzaam uitdoven de zee vol met verdrietige regels ligt mijn woorden verwaaien tot wanhoop smeulend vuur oplaait in ee...
-
dat de zon zal ondergaan en nooit meer de aarde zal verwarmen de grond zal vergrijzen in duisternis en bomen en bloemen a...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten