het afgelopen jaar :

 

wat maakt mij blij

het maakt mij blij dat
mijn hart is blijven kloppen
365 dagen zonder te stoppen

het bruist en ruist als
een zware storm op zee
het klinkt als een cliché

dozen uitgepakt het afgelopen jaar
is weer een nieuwe start
niet een ietsepietsie raar

brood is overal verkrijgbaar
meestal voelt het goed
sommige momenten zwaar

ik loop op nieuwe paden
met geopende deuren
onthoud de oude dromen
vertrouwen in waar ik ook ga

sommige moet ik verder onderzoeken
geeft het nog steeds een goed gevoel
of ga ik andere wegen bezoeken

bij onrust gaat fluistermuziek aan  
dan schrijf ik de ruis uit de lucht
of proza met een traan

Magda Haan

Anti-Kraak

 

De lucht is rood gekleurd
de avond ligt op de loer
De lucht met kou gevuld
het ijs nog niet gebroken

Het vogelhuis nog onbewoond
geschikt voor anti-kraak
Het vogelhuis vrij van woningnood
wie het eerst komt het eerst maalt
 

1000 dichters

 https://youtu.be/oiEmN9HIgzQ?si=fraTE08EzsxB_9ns

Ook ik mocht afgelopen maandag deelnemen aan dit geweldige evenement. Voor mij was dat in Arnhem bij Boekhandel Hijman Ongerijmd. De poëzie leeft. Zoveel jonge dichters met uiteenlopende stijlen, geweldig. De dichter des Vaderlands Babs Gons gaf ook een voordracht, wat een genot om haar te horen!. 1000 DICHTERS - Boekhandel Hijman Ongerijmd, Arnhem 1000 dichters treden op in 13 verschillende steden. De Nacht van de Poëzie viert z’n 40ste editie met een tournee door Nederland en Vlaanderen. De opnames vormen een online bloemlezing van duizend voorgedragen gedichten, die samen de veelzijdigheid van de Nederlandse poëzie laten horen.

mijn pen is uitgeschreven

zoveel regels zoveel jaargangen

brieven vol met hartstocht

en eindeloze jubelzangen

ze heeft je gevonden

maar nog steeds niet hier

haar berusting uitgesproken

op zacht liefkozend papier

ze rust nu op mijn vingers

als een troostzoekend dier

kromme vlegel

stilletjes aan

ben ik wat milder

gaan schrijven

de punten laat

ik vaker achterwege

komma’s komen nog

sporadisch voor

soms ontsnapt

er wel eens een

dikke of kromme vlegel

die zet ik dan vast

met dubbele punt

niet dat het er echt toe doet

het niet meer alles geloven

is het enige wat moet

Magda Haan

als we morgen toch weer wakker worden

 

zullen we dan nog wel de ogen sluiten
in afwachting van het ochtendlicht
als de stilte ons zwijgzaam maakt
en de dauw even goedendag zegt
als de ganzen plots verschrikt opvliegen
naar hun vrienden een weiland verderop
zullen we dan nog even wachten
met slapen gaan

postcodes

als de sterren langzaam uitdoven
de zee vol met verdrietige regels ligt

mijn woorden verwaaien tot wanhoop
smeulend vuur oplaait in een andere stad

als jouw stem schreeuwend verdwijnt
je jouw ogen neerslaat bij het aanzien

van de wanhoop en tegen beter weten in
dat aanspreken in het verre verleden ligt

zetten we allebei nieuwe routes uit
laten onze handen elkaar definitief los

plaatsen we andere namen en postcodes
en sluiten we af met of zonder tranen

de zwijgzame

 

zoals je weet is zwijgen goud voor de zwijgzame die langzaam een pot goud
vol hebben met wijsheden, twijfel echter niet want openheid heeft ook zijn plek
in de wereld en schittert van liefde en tijd voor anderen. De praktijk is echter
dat je later hiervoor op de blaren zit.

sterk als een olijvenboom gehard tegen droogte kan de wind orkaneren
en je met wortel en al het geloof uit je slaan, wie weet zit er dan nog verborgen
zaad in de hete grond en breken er toch betere tijden aan voor
de argelozen en goedgelovigen.

liefde kan je delen in alle delen van de wereld ook als er zware ketens als
een blok aan je been hangen, zing het, schrijf het in alle talen, verkondig het
in cellenblokken en onder de dictators, zij hebben ook een moeder die hun
nog steeds in de armen sluit met een aai over hun bol.

als de slaap komt in hun bedompte slaapkamers bekruipt de twijfel hen, maakt
ze gek van angst want ze weten dat de grenzen allang bereikt zijn, later voor het
tribunaal hun straf zullen moeten aanhoren, het zwijgen eist dan hun tol, slikken
stikken, liefde is van een andere tijd.

Magda Haan
30-6-2023

Haiku

de kikkers kwaken
een twee drie vier vijf ganzen
kinderen gezien

juist nu

nu de wereld buldert

hemelbestormers op de barricade staan

net zo hard eraf geslagen worden

huilend hun wonden likken in onschuld

die via de media verspreid wordt

juist nu

nu de brandstapels brandklaar liggen

een vonkje genoeg is voor het hellevuur

om de meningloze nog verder te temmen

men vergeten is wat echt vrij was lang geleden

toen de smoor alleen nog in de kranten stond

juist nu

nu de grenzen bereikt zijn in gastvrijheid

de onvrede de wereld verrechts

we snakken naar echte vrijheid

trekken we de tot hier streep

en gooien de buitengrenzen dicht

juist nu

moeten we voelen wat pijn

en bloed op de strijdvelden doet

om te beseffen dat vrijheid

niet bereikt wordt met zinloos geweld

maar met begrip en dialoog

druk

als ze haar laatste slok koffie

van die ochtend doorslikt

voelt ze de tegenzin om

haar veilige huis te verlaten

ze is niet die ambitieuze vrouw

klaar om steeds hoger te stijgen

op de maatschappelijke trap

de lat steeds hoger te leggen

te knikken als een jaknikker

wachtend op de eerste burnout

toch trekt ze de voordeur

achter haar dicht en stort

zich in het filegeweld

stiltes

op zondagochtend

als de meerderheid

nog slaapt

is er een wereld

die al vroeg is ontwaakt

luisteraars fluisteraars

zwijgers en sprekers

vlijen zich dan in

zeldzame stiltes

Poempata jury

 Blij verrast dat mijn ingezonden gedicht geselecteerd is voor de bundel.

proosten aan de frontlijn

de horizon gilt naar alle tijden

tijden die verscholen liggen

in verloren jaren en mooie dagen

ze wacht niet op gebrabbel

en leugens die verspreid worden

in doordrenkt bloed en hemelbedden

de hitte trilt van de angst

steeds weer keert het gras

zich tegen het grauwe beton

het ruikt hier naar beleg

en oude kaas in muffe kelders

met schimmelsporen

voor we verdwijnen

proost ik aan de frontlijn

de vlammen drijven

al op het water

Magda Haan

Beste poëzievrienden,

Op 15 juli komt de Poemtata jury samen voor de definitieve jurering!

Maar, we hebben de eer, je nu al mee te delen dat jouw gedicht werd geselecteerd voor opname in de nieuwe Poemtata bundel “Door kale bomen bladeren”. PROFICIAT!

De 3 laureaten en de 7 eervolle vermeldingen zullen ten laatste op 17 juli persoonlijk verwittigd worden.

De huldiging van de laureaten is op 2 september om 14u30 in en rond de kapel van Stoepe, Kapelhof, 9940 Ertvelde. Met de dichters Lotte Dodion (een van de 4 huidige stadsdichters van Antwerpen) en de onnavolgbare Peter Holvoet-Hanssen. Veronica Samyn en haar blokfluiten zorgen voor poëtische noten. Uiteraard is er ook nog de huldiging van de laureaten 2023.

zandkorrel

zacht gaat ze 

mee in de beweging

van de zee

zo klein zo fijn

bestemd om de kust 

te beschermen 

Dodenherdenking 4 mei Driel

Ik had dit jaar de eer gekregen om een gedicht voor te dragen op de dodenherdenking op het Polenplein in Driel.

Na de kerkdienst in de Maria Geboortekerk in Driel liepen we in stilte naar het Polenplein. Er werden kransen en bloemen neergelegd met een toespraak van de burgemeester. Ik had de eer om een steentje bij te dragen dmv een gedicht. De jeugd was volop aanwezig en die hebben de toekomst en moeten het verder dragen.

Open podium in het Poëziecentrum Nederland in de bibliotheek Mariënburg Nijmegen

22-3-2023

Vandaag mocht ik met een aantal andere dichters voordragen in het Poeziecentrum Nijmegen gevestigd in de bibliotheek van Nijmegen omgeven door duizenden dichtbundels. De Mariënburgkapel staat voor de bibliotheek.

Cultuurhuis Woudenberg

 Poëziepodium Woudenberg in de Bibliotheek.

Het eerste open podium in het Cultuurhuis in Woudenberg

Zomertijd

 

nu de narcissen

zijn wakker geschud

door vroege geluiden

en prikkend daglicht

de tijden niet meer

kloppen om te juichen

doen ze nog even

hun ogen dicht 

vleugelwind

ik  ga mee met de wind
een speler, een zo’n kind

glimlach naar de vogels
de wolken de bomen
vang mijn tranen op
want de aarde snakt
naar water

Bovenwater

 Bovenwater

 

bovenwater

geef ik kussen

aan jouw

zilt smakend

proef ik

 

bovenwater

kijk ik naar je

blauw als de zee

zacht en sereen

zie ik

 

onderwater slik ik

zolang ik kan

want het steeg

en steeg

en steeg

 

Magda Haan

4-3-2023

knipper wipper

 knipper wipper

huffel fluffel

gerommel in mijn krol

de buren worden krengen 

slaapluiken eist zijn tol

bomen bomen knekelbos

zagen zagen barlawaai 

gerommel huffel fluffel 

trek in een stuk appelvlaai

gerommel huffel fluffel 

knipper wipper chocola 

gefluister in koelkasttaal 

gerommel gezeur geknuffel

(Spelen met fantasiewoorden)

navelstrengleven

zijn er volken op aarde
middelpunt van oorlog rampen
en verdriet
moeders vaders krijsen

waarom ziet onze God
dit niet
is hij ons vergeten
wat hebben we gedaan

ijskoud in de kou laten staan
speurneuzen en oranje helmen
tussen betonnen platen
navelstrengleven

heeft God
hier genade gegeven

proosten aan de frontlijn

de horizon gilt naar alle tijden
tijden die verscholen liggen
in verloren jaren en mooie dagen

ze wacht niet op gebrabbel
en leugens die verspreid worden
in doordrenkt bloed en hemelbedden

de hitte trilt van de angst
steeds weer keert het gras
zich tegen het grauwe beton

het ruikt hier naar beleg
en oude kaas in muffe kelders
met schimmelsporen

voor we verdwijnen
proost ik aan de frontlijn
de vlammen drijven
al op het water

 

In de Vierkrant van de wijk Schuytgraaf in Arnhem
stond mijn gedicht.