zoveel regels zoveel jaargangen
brieven vol met hartstocht
en eindeloze jubelzangen
ze rust nu op mijn vingers
als een troostzoekend dier
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
De tijd, de tijd, is de oliebollentijd weer voorbij? tempus wat als het water stilstaat de bron opgedroogd in krakende aarde zichtbare gr...
-
ook in de herfst zou ik ook mijn geliefde kunnen schrijven klaprozenvelden aanbidden op papier mijn rode rok kunnen laten zwieren oliebol...
-
Blij verrast dat mijn ingezonden gedicht geselecteerd is voor de bundel. proosten aan de frontlijn de horizon gilt naar alle tijden tijden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten