stilletjes aan
ben ik wat milder
gaan schrijven
soms ontsnapt
er wel eens een
dikke of kromme vlegel
die zet ik dan vast
met dubbele punt
niet dat het er echt toe doet
het niet meer alles geloven
is het enige wat moet
Magda Haan
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
ook in de herfst zou ik ook mijn geliefde kunnen schrijven klaprozenvelden aanbidden op papier mijn rode rok kunnen laten zwieren oliebol...
-
De lucht is rood gekleurd de avond ligt op de loer De lucht met kou gevuld het ijs nog niet gebroken Het vogelhuis nog onbewoond ge...
-
Blij verrast dat mijn ingezonden gedicht geselecteerd is voor de bundel. proosten aan de frontlijn de horizon gilt naar alle tijden tijden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten