de tijd staat even stil
als woorden worden geboren
we verzamelen klanken
en avonturen die verder reiken
we voelen ons als kinderen
verlangend naar geurend gras
en bladeren aan de bomen
het is zo moeilijk uit te leggen
vlinders en zoete bloesem
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
De tijd, de tijd, is de oliebollentijd weer voorbij? tempus wat als het water stilstaat de bron opgedroogd in krakende aarde zichtbare gr...
-
ook in de herfst zou ik ook mijn geliefde kunnen schrijven klaprozenvelden aanbidden op papier mijn rode rok kunnen laten zwieren oliebol...
-
Blij verrast dat mijn ingezonden gedicht geselecteerd is voor de bundel. proosten aan de frontlijn de horizon gilt naar alle tijden tijden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten