zondag 24 mei 2020

Stille regen



mag ik weer eens met je praten
mijn wijze oude vriend
het geluid van innerlijke stilte
dreigt te verdwijnen

stemmen sissen, praten
zonder te luisteren
de nacht kruipt langzaam binnen
het gif van dwazen in neonlicht

grijze wolken in stille straten
ik hunker naar druppels in het lentelicht
waar woorden vallen als stille regen
een echo van niets dan stilte


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Alles ….

verward merkt ze op dat   vanzelfsprekend   als zand glipt door haar vingers de wangen van het kind voelen stoppelig als een puberkind r...