zondag 24 mei 2020
Stille regen
mag ik weer eens met je praten
mijn wijze oude vriend
het geluid van innerlijke stilte
dreigt te verdwijnen
stemmen sissen, praten
zonder te luisteren
de nacht kruipt langzaam binnen
het gif van dwazen in neonlicht
grijze wolken in stille straten
ik hunker naar druppels in het lentelicht
waar woorden vallen als stille regen
een echo van niets dan stilte
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Stem van het water
De stem van het water zwijgt na een woeste nacht van onderstroom en geselende winden het is tijd om te rusten.
-
De lucht is rood gekleurd de avond ligt op de loer De lucht met kou gevuld het ijs nog niet gebroken Het vogelhuis nog onbewoond ge...
-
als de sterren langzaam uitdoven de zee vol met verdrietige regels ligt mijn woorden verwaaien tot wanhoop smeulend vuur oplaait in ee...
-
dat de zon zal ondergaan en nooit meer de aarde zal verwarmen de grond zal vergrijzen in duisternis en bomen en bloemen a...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten