zondag 24 mei 2020
Stille regen
mag ik weer eens met je praten
mijn wijze oude vriend
het geluid van innerlijke stilte
dreigt te verdwijnen
stemmen sissen, praten
zonder te luisteren
de nacht kruipt langzaam binnen
het gif van dwazen in neonlicht
grijze wolken in stille straten
ik hunker naar druppels in het lentelicht
waar woorden vallen als stille regen
een echo van niets dan stilte
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
foto's
voor ik kamers sluit kijk in ogen van toen en nu kinderen nu al man en vrouw grijs haar en kindervoetjes moederogen nog even bruin ge...
-
De tijd, de tijd, is de oliebollentijd weer voorbij? tempus wat als het water stilstaat de bron opgedroogd in krakende aarde zichtbare gr...
-
ook in de herfst zou ik ook mijn geliefde kunnen schrijven klaprozenvelden aanbidden op papier mijn rode rok kunnen laten zwieren oliebol...
-
Blij verrast dat mijn ingezonden gedicht geselecteerd is voor de bundel. proosten aan de frontlijn de horizon gilt naar alle tijden tijden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten