het zand voelt nog warm
in dichtgeknepen handen
ze mist de verkenning van
de waterwegen van haar hartstocht
hun minnespel in zomerzand
de zon brandt op hun blote lijven
dansen in zee bij ondergaande zon
schuim en zand tussen de tenen
handen die overgaan in genot
prikkels langs haar benen
de lieve woordjes, beloftes op
de golven van het spel
haar ogen wijken
zeevlam stijgt op
het zand ontglipt
aan haar vingers
kunstwerk: Marlies Verda
gedicht: Magda Haan
Een heel gevoelig innemend gedicht. De desbetreffende plaat sprak mij ook aan.
BeantwoordenVerwijderen