zaterdag 23 mei 2020

masker 19

zij had gehoopt
verdoofd, gelooft
geleefd, gebeefd
kuis ondanks ruis
geschreeuwde pijn
die er niet mocht zijn
ze had spijt… kwijt
zij had zichzelf verloren
in hoop, paniek
in wordt wel beter
ze had spijt… kwijt

-

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

golven van het leven

  aan de vloedlijn sta ik aanschouw de golven die groeien en groeien en vlak voor mijn voeten lijken op te lossen ik wacht op die ene

  • (geen titel)
      ook in de herfst zou ik ook mijn geliefde kunnen schrijven klaprozenvelden aanbidden op papier mijn rode rok kunnen laten zwieren oliebol...
  • Anti-Kraak
      De lucht is rood gekleurd de avond ligt op de loer De lucht met kou gevuld het ijs nog niet gebroken Het vogelhuis nog onbewoond ge...
  • Poempata jury
      Blij verrast dat mijn ingezonden gedicht geselecteerd is voor de bundel. proosten aan de frontlijn de horizon gilt naar alle tijden tijden...