dinsdag 6 oktober 2020

misschien






ik voel

de spatten

van de zee

de wind die 

mijn haren draagt


ik wacht op

aangespoelde liefde

de herinnering

die langzaam vervaagt


misschien droogt

de zee wel geleidelijk op

vind ik je 

gestrengeld tussen

zand en wier


wrijf ik het zand

uit je ogen

zoen ik het 

zout van je lippen


misschien…

dan hou ik je hier


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

golven van het leven

  aan de vloedlijn sta ik aanschouw de golven die groeien en groeien en vlak voor mijn voeten lijken op te lossen ik wacht op die ene