het voelt als een cocon
maar soms is het er niet pluis
het kraakt en piept in de nacht
alsof het spreekt soms hard soms zacht
je mag erin wonen zolang je wilt
maar behandel haar wel met liefde, mild
want een huis is niet zomaar een huis
aan de vloedlijn sta ik aanschouw de golven die groeien en groeien en vlak voor mijn voeten lijken op te lossen ik wacht op die ene
Geen opmerkingen:
Een reactie posten