het voelt als een cocon
maar soms is het er niet pluis
het kraakt en piept in de nacht
alsof het spreekt soms hard soms zacht
je mag erin wonen zolang je wilt
maar behandel haar wel met liefde, mild
want een huis is niet zomaar een huis
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
De tijd, de tijd, is de oliebollentijd weer voorbij? tempus wat als het water stilstaat de bron opgedroogd in krakende aarde zichtbare gr...
-
ook in de herfst zou ik ook mijn geliefde kunnen schrijven klaprozenvelden aanbidden op papier mijn rode rok kunnen laten zwieren oliebol...
-
Blij verrast dat mijn ingezonden gedicht geselecteerd is voor de bundel. proosten aan de frontlijn de horizon gilt naar alle tijden tijden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten