Door gedachten gedragen

  aan de vloedlijn sta ik aanschouw de golven die groeien en groeien en vlak voor mijn voeten lijken op te lossen ik wacht op die ene

  als een rivier ontsprong de liefde met vele meanders schurend ontembaar illegaal als een rivier die eindigt in bloed doodgebeukt door haat clandestiene liefde als een rivier die nieuw leven brengt en uitmondt in de zee   n.a.v. het boek van Shelly Read

dat we verlangen naar rust rust in onszelf rust om ons heen dat we verlangen naar vrede in onszelf vrede om ons heen dat we gooien met beloftes smijten met angst en agressie dat we ons verloren voelen in onszelf en om ons heen dat alternatieven rijk worden van dit verlangen dat we steeds verder afdwalen van de route tolerantie dat bevreemding gaat aanvoelen als realiteit

In de Arnhemse Koerier.                https://www.arnhemsekoerier.nl/nieuws/algemeen/190220/eerste-poezie-en-                               prozapodium-in-rijkerswoerd-groot-succes

kan de nacht de dag dragen drijven op gedachten die later poëzie worden met woorden die het duidelijk maken  

verward merkt ze op dat  vanzelfsprekend   als zand glipt door haar vingers de wangen van het kind voelen stoppelig als een puberkind rebellerend in geleende tijd hoe zet ze de voeten van het boze ontredderde elke dag weer in gelijke  pas ze is een moederspin maar haar web verliest kracht

  is het wisselstroom of ouderwetse stoom aan uit aan uit gevoelens die stromen of bij het kookpunt stomen het mag echt allemaal want ik ben mens niet van staal  

het brood en de mueslibol staren me aan mens laat je toch gaan neem deze volle graan nee ! neem mij zegt de bruin gebakken mueslibol noten krenten en rozijnen in een besprenkeld zomers jasje nog een blik door de koelkast toch maar Grieks

lange schaduwen vernevelde weilanden ik hou van de herfst

                                      de akkers zijn ingezaaid de boerin mag nu heel even rusten want het land grijnst zou de wolf de jager ontmoet hebben is zijn honger en ego te groot geweest de tafel is gedekt met een nieuwe kaart het tafelhoofd is van het volk  

zijn ogen lijken gesloten hoofd en schouders laag bang voor de mensen ze zien hem toch niet staan zij ziet hem stiekem gluren misschien toch nog contact één ogenblik meteen afgezwakt zijn ogen spugen vuur haar ogen snel gesloten zoveel boze intenties kan ze niet aan

ik kom weer even langs alleen om te praten mijn dromen worden steeds bloeddorstiger ik voel dat het gaat gebeuren echo’s stemmen woorden de droom wordt realiteit mijn brein staat nooit meer stil mijn duistere bossen zijn nog geruisloos beslopen valkuilen janken in maanloze nachten het geluid van stilte dempt vallende tranen het gaat binnenkort gebeuren mijn brein staat nooit meer stil

de grond trilt gebrom gekreun een ijzeren greep met riet een verscholen nest ik kijk toe naar wat rest moeder en kinderen ook Magda Haan 

  er vallen waterlanders van al die miljoenen gevallenen op de aarde zonen dochters vaders het land waar jij je leven voor geeft al die harten hebben het na korte of lange strijd begeeft droog wordt het niet vrede op aarde zal het nooit worden depressie storten neer al maanden lang gaat het overal tekeer  

ze zit er nog verscholen tussen het riet als je het niet weet zie je het niet de wind deed wel haar best een dag lang gepest ze zit er nog verscholen tussen het riet als je het niet weet zie je het niet

  slaven zijn we allemaal van je telefoon van je tablet of t.v. van Netflix of Videoland van facebook of Instagram van het roken van een glaasje voor en na van je make-up van je leeftijd van wat je moet van wat je mag van je gedrag van je zwijgen van het gokken van het jokken van je spreken van je schrijven van het lezen van jezelf van wat je voelt van wat je bedoelt van het eten van het diëten van wat we vergeten

 

  Ik heb een nieuwe bundel/jaarboek met gedichten van 2023 en 2024. Ik ben er erg blij mee want deze bundel heb ik zelf ontworpen.

  ook in de herfst zou ik ook mijn geliefde kunnen schrijven klaprozenvelden aanbidden op papier mijn rode rok kunnen laten zwieren oliebollen bakken met een andere smaak proosten op alles wat nog komt

    gaten van liefde     handen grijpen handen terwijl ik bloed en worstel door de gaten van liefde passie en wanhoop trekken lijnen die vrijheid beperken

    De stem van het water zwijgt na een woeste nacht van onderstroom en geselende winden het is tijd om te rusten.

er is kaalslag ontstaan in de woorden van begrip de woorden die nog gesproken moeten worden blijven hangen  deze waarheid is te luid   om onder ogen te zien ik hou die nog even bij me  tot de verlamdheid over is het blauw van mijn lippen weer zachtroze kleurt het vel van mijn lijf weer glad voelt ik loop hier in vrijheid met mijn hoofd op slot als ik straks in de luwte loop zal ik spreken in vertrouwen

Black Rain  10 -15 cm wanneer ik mijn mond open spreekt mijn tong een andere taal letters zijn als een nomade een eigen weg gaan leiden  woorden brokkelen af dan is het zwart zwarter dan de nacht Magda Haan  (Tekening en gedicht)

  wat als er alleen parels waren de stralen van de zon ons altijd zouden raken wat als de lucht altijd hemelsblauw was de wolken engelen zouden  zijn bladeren rood van liefde zacht regenen zouden we dan in- en ingelukkig zijn of weten we niet beter en vergeten we te genieten        

alle concertzalen alle theaters alle achterafzaaltjes alle huiskamers gevuld met luisteraars fluisteraars en beoordelaars wachten op het ene echte applaus alle schrijvers alle dichters alle vertellers alle toehoorders alle observeerders van woorden op papier wachten op die ene echte doorbraak alle kritieken alle commentaren alle recensies alle ontkenningen vergezeld met groot en klein ego zijn ook maar woorden die breken of helen

 Naast poëzie teken en schilder ik ook.    Enz. 

  Vanochtend heb ik tijdens het tweede gedeelte van de bijeenkomst van de schrijfkring in Elst de poezievorm (Spoken Word) verzorgd en besproken op papier en voordrachten via YouTube. Met name de Dichter des Vaderland Babs Gons. We komen 2x p.m. bijelkaar.

    Het is vandaag gedichtendag en de start van de poëzieweek. Dit jaar met het thema 'Thuis'. kilometers alles ademt voor ons achter ons jij, ik de zon de maan we bewegen de strepen op de weg rechts, links het raam op een kier wapperend haar bloedspetters koeien op groene akkers afval in de sloot bijna weer thuis

                                            Dilemma Onze grootste angst is om gelijk te zijn dat kleuren en rassen elkaar omarmen om vallende sterren te vangen de macht verliezen wapentuig bloemen worden onze zonen en dochters kinderen verwekken op schone grond dat onze schimmen oplossen in helder licht de ketens afvallen van blank en zwart om vrij te zijn dat onze grootste wens eens bewaarheid wordt. Magda Haan jan 2024