dat we verlangen naar rustrust in onszelfrust om ons heendat we verlangen naar vredein onszelfvrede om ons heendat we gooien met beloftessmijten met angst en agressiedat we ons verloren voelenin onszelf en om ons heendat alternatieven rijk wordenvan dit verlangendat we steeds verder afdwalenvan de route tolerantiedat bevreemding gaataanvoelen als realiteit
zaterdag 16 november 2024
bevreemdend
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
golven van het leven
aan de vloedlijn sta ik aanschouw de golven die groeien en groeien en vlak voor mijn voeten lijken op te lossen ik wacht op die ene
-
ook in de herfst zou ik ook mijn geliefde kunnen schrijven klaprozenvelden aanbidden op papier mijn rode rok kunnen laten zwieren oliebol...
-
De lucht is rood gekleurd de avond ligt op de loer De lucht met kou gevuld het ijs nog niet gebroken Het vogelhuis nog onbewoond ge...
-
Blij verrast dat mijn ingezonden gedicht geselecteerd is voor de bundel. proosten aan de frontlijn de horizon gilt naar alle tijden tijden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten