de grond trilt
gebrom gekreun
een ijzeren greep
met riet
een verscholen nest
ik kijk toe
naar wat rest
moeder en kinderen ook
Magda Haan
aan de vloedlijn sta ik aanschouw de golven die groeien en groeien en vlak voor mijn voeten lijken op te lossen ik wacht op die ene
Geen opmerkingen:
Een reactie posten