Door gedachten gedragen

  wat maakt mij blij het maakt mij blij dat mijn hart is blijven kloppen 365 dagen zonder te stoppen het bruist en ruist als een zware storm op zee het klinkt als een cliché dozen uitgepakt het afgelopen jaar is weer een nieuwe start niet een ietsepietsie raar brood is overal verkrijgbaar meestal voelt het goed sommige momenten zwaar ik loop op nieuwe paden met geopende deuren onthoud de oude dromen vertrouwen in waar ik ook ga sommige moet ik verder onderzoeken geeft het nog steeds een goed gevoel of ga ik andere wegen bezoeken bij onrust gaat fluistermuziek aan   dan schrijf ik de ruis uit de lucht of proza met een traan Magda Haan

  De lucht is rood gekleurd de avond ligt op de loer De lucht met kou gevuld het ijs nog niet gebroken Het vogelhuis nog onbewoond geschikt voor anti-kraak Het vogelhuis vrij van woningnood wie het eerst komt het eerst maalt  

 https://youtu.be/oiEmN9HIgzQ?si=fraTE08EzsxB_9ns Ook ik mocht afgelopen maandag deelnemen aan dit geweldige evenement. Voor mij was dat in Arnhem bij Boekhandel Hijman Ongerijmd. De poëzie leeft. Zoveel jonge dichters met uiteenlopende stijlen, geweldig. De dichter des Vaderlands Babs Gons gaf ook een voordracht, wat een genot om haar te horen!. 1000 DICHTERS - Boekhandel Hijman Ongerijmd, Arnhem 1000 dichters treden op in 13 verschillende steden. De Nacht van de Poëzie viert z’n 40ste editie met een tournee door Nederland en Vlaanderen. De opnames vormen een online bloemlezing van duizend voorgedragen gedichten, die samen de veelzijdigheid van de Nederlandse poëzie laten horen.

zoveel regels zoveel jaargangen brieven vol met hartstocht en eindeloze jubelzangen ze heeft je gevonden maar nog steeds niet hier haar berusting uitgesproken op zacht liefkozend papier ze rust nu op mijn vingers als een troostzoekend dier

stilletjes aan ben ik wat milder gaan schrijven de punten laat ik vaker achterwege komma’s komen nog sporadisch voor soms ontsnapt er wel eens een dikke of kromme vlegel die zet ik dan vast met dubbele punt niet dat het er echt toe doet het niet meer alles geloven is het enige wat moet Magda Haan

  zullen we dan nog wel de ogen sluiten in afwachting van het ochtendlicht als de stilte ons zwijgzaam maakt en de dauw even goedendag zegt als de ganzen plots verschrikt opvliegen naar hun vrienden een weiland verderop zullen we dan nog even wachten met slapen gaan

als de sterren langzaam uitdoven de zee vol met verdrietige regels ligt mijn woorden verwaaien tot wanhoop smeulend vuur oplaait in een andere stad als jouw stem schreeuwend verdwijnt je jouw ogen neerslaat bij het aanzien van de wanhoop en tegen beter weten in dat aanspreken in het verre verleden ligt zetten we allebei nieuwe routes uit laten onze handen elkaar definitief los plaatsen we andere namen en postcodes en sluiten we af met of zonder tranen

  zoals je weet is zwijgen goud voor de zwijgzame die langzaam een pot goud vol hebben met wijsheden, twijfel echter niet want openheid heeft ook zijn plek in de wereld en schittert van liefde en tijd voor anderen. De praktijk is echter dat je later hiervoor op de blaren zit. sterk als een olijvenboom gehard tegen droogte kan de wind orkaneren en je met wortel en al het geloof uit je slaan, wie weet zit er dan nog verborgen zaad in de hete grond en breken er toch betere tijden aan voor de argelozen en goedgelovigen. liefde kan je delen in alle delen van de wereld ook als er zware ketens als een blok aan je been hangen, zing het, schrijf het in alle talen, verkondig het in cellenblokken en onder de dictators, zij hebben ook een moeder die hun nog steeds in de armen sluit met een aai over hun bol. als de slaap komt in hun bedompte slaapkamers bekruipt de twijfel hen, maakt ze gek van angst want ze weten dat de grenzen allang bereikt zijn, later voor het tribunaal hun stra...

de kikkers kwaken een twee drie vier vijf ganzen kinderen gezien

nu de wereld buldert hemelbestormers op de barricade staan net zo hard eraf geslagen worden huilend hun wonden likken in onschuld die via de media verspreid wordt juist nu nu de brandstapels brandklaar liggen een vonkje genoeg is voor het hellevuur om de meningloze nog verder te temmen men vergeten is wat echt vrij was lang geleden toen de smoor alleen nog in de kranten stond juist nu nu de grenzen bereikt zijn in gastvrijheid de onvrede de wereld verrechts we snakken naar echte vrijheid trekken we de tot hier streep en gooien de buitengrenzen dicht juist nu moeten we voelen wat pijn en bloed op de strijdvelden doet om te beseffen dat vrijheid niet bereikt wordt met zinloos geweld maar met begrip en dialoog

als ze haar laatste slok koffie van die ochtend doorslikt voelt ze de tegenzin om haar veilige huis te verlaten ze is niet die ambitieuze vrouw klaar om steeds hoger te stijgen op de maatschappelijke trap de lat steeds hoger te leggen te knikken als een jaknikker wachtend op de eerste burnout toch trekt ze de voordeur achter haar dicht en stort zich in het filegeweld

op zondagochtend als de meerderheid nog slaapt is er een wereld die al vroeg is ontwaakt luisteraars fluisteraars zwijgers en sprekers vlijen zich dan in zeldzame stiltes

  Blij verrast dat mijn ingezonden gedicht geselecteerd is voor de bundel. proosten aan de frontlijn de horizon gilt naar alle tijden tijden die verscholen liggen in verloren jaren en mooie dagen ze wacht niet op gebrabbel en leugens die verspreid worden in doordrenkt bloed en hemelbedden de hitte trilt van de angst steeds weer keert het gras zich tegen het grauwe beton het ruikt hier naar beleg en oude kaas in muffe kelders met schimmelsporen voor we verdwijnen proost ik aan de frontlijn de vlammen drijven al op het water Magda Haan Beste poëzievrienden, Op 15 juli komt de Poemtata jury samen voor de definitieve jurering! Maar, we hebben de eer, je nu al mee te delen dat jouw gedicht werd geselecteerd voor opname in de nieuwe Poemtata bundel “Door kale bomen bladeren”. PROFICIAT! De 3 laureaten en de 7 eervolle vermeldingen zullen ten laatste op 17 juli persoonlijk verwittigd worden. De huldiging van de laureaten is op 2 september om 14u30 in en rond de kapel van Stoepe, Kapelhof...

zacht gaat ze  mee in de beweging van de zee zo klein zo fijn bestemd om de kust  te beschermen 

Ik had dit jaar de eer gekregen om een gedicht voor te dragen op de dodenherdenking op het Polenplein in Driel. Na de kerkdienst in de Maria Geboortekerk in Driel liepen we in stilte naar het Polenplein. Er werden kransen en bloemen neergelegd met een toespraak van de burgemeester. Ik had de eer om een steentje bij te dragen dmv een gedicht. De jeugd was volop aanwezig en die hebben de toekomst en moeten het verder dragen.

22-3-2023 Vandaag mocht ik met een aantal andere dichters voordragen in het Poeziecentrum Nijmegen gevestigd in de bibliotheek van Nijmegen omgeven door duizenden dichtbundels. De Mariënburgkapel staat voor de bibliotheek.

  Poëziepodium Woudenberg in de Bibliotheek. Het eerste open podium in het Cultuurhuis in Woudenberg

  nu de narcissen zijn wakker geschud door vroege geluiden en prikkend daglicht de tijden niet meer kloppen om te juichen doen ze nog even hun ogen dicht 

ik  ga mee met de wind een speler, een zo’n kind glimlach naar de vogels de wolken de bomen vang mijn tranen op want de aarde snakt naar water

  Bovenwater   bovenwater geef ik kussen aan jouw zilt smakend proef ik   bovenwater kijk ik naar je blauw als de zee zacht en sereen zie ik   onderwater slik ik zolang ik kan want het steeg en steeg en steeg   Magda Haan 4-3-2023

  knipper wipper huffel fluffel gerommel in mijn krol de buren worden krengen  slaapluiken eist zijn tol bomen bomen knekelbos zagen zagen barlawaai  gerommel huffel fluffel  trek in een stuk appelvlaai gerommel huffel fluffel  knipper wipper chocola  gefluister in koelkasttaal  gerommel gezeur geknuffel (Spelen met fantasiewoorden)

zijn er volken op aarde middelpunt van oorlog rampen en verdriet moeders vaders krijsen waarom ziet onze God dit niet is hij ons vergeten wat hebben we gedaan ijskoud in de kou laten staan speurneuzen en oranje helmen tussen betonnen platen navelstrengleven heeft God hier genade gegeven

de horizon gilt naar alle tijden tijden die verscholen liggen in verloren jaren en mooie dagen ze wacht niet op gebrabbel en leugens die verspreid worden in doordrenkt bloed en hemelbedden de hitte trilt van de angst steeds weer keert het gras zich tegen het grauwe beton het ruikt hier naar beleg en oude kaas in muffe kelders met schimmelsporen voor we verdwijnen proost ik aan de frontlijn de vlammen drijven al op het water

  In de Vierkrant van de wijk Schuytgraaf in Arnhem stond mijn gedicht.