Door gedachten gedragen

18 november 2017 deelgenomen aan de poëziewedstrijd Ongehoord in Rotterdam vanwege nominatie.

   winterhaiku geruisloos werken laag voor laag gemetseld wit sneeuwpop geboren ... Magda Haan

vrijheid vluchten kan niet meer zou niet weten hoe vluchten kan niet meer zou niet weten waar naartoe is in een lied bezongen maar dit is helaas vaak de realiteit niet verzonnen, een feit in vele landen in de wereld worden mensen onderdrukt familie s uit elkaar gerukt geloof of overtuiging zet aan tot haat is er wel een ziel vrij van egoïsme  en zonde © Magda Haan

amper Als de slaap nog tussen mijn wimpers hangt ... de warmte zich nog nestelt tussen jou en mij met amper ruimte geluiden die storen en dit tafereel willen verstoren zet ik uit en neem je vast naar de volgende droom  Magda Haan

Een poos geleden heb ik met deze enge verhalenwedstrijd meegedaan en leuk dat mijn verhaal opgenomen is in deze bundel. Te bestellen bij Bol.com 14,95 Op voorraad. Nu besteld, dinsdag in huis Tooltip ... 8.6 Verkoop door Heel Nederland Leest In winkelwagen Op verlanglijstje Bestellen en betalen via bol.com Gratis verzending 14 dagen bedenktijd Gratis retourneren https://www.bol.com/ …/enge-verhalen-bund…/9200000084207368/…

zachtjes kussen we elkaar omgeven door wijze bomen zwijgend aanschouwend dit liefdesspel gras dat wuift op onze gevoelens zachte ruis op heet passiespel het bos sluit ons in zo lijkt het © Magda Haan foto Magda Haan

mensentranen weerspiegelen op natte straattegels je verdriet versmelt met het grote leed dat wegspoelt soms opgemerkt maar meestal kijkt men neer uit onderhuids gevoel werden je ogen geopend je trots gekrenkt en liefde vertrapt alles was niets © Magda Haan                                         

Gedragen in mijn handen probeer ik ze te vangen jouw gedachten meegedragen door de wind op wolken zo zacht woorden onuitgesproken geleiden een traan op zijn weg mijn hart doet pijn als het voor jou geen schuilplaats kan zijn jouw gedachten niet begrepen of verstaan worden veilig bewaard tot je weg wilt gaan Magda Haan

dampend heb je de koeien weg zien glijden in de wolken van mist hoe hun poten vanzelf verdwenen in een witte wolk geweven hun adempluimen versmelten dampend met de mist zodra de koppen neergaan © Magda Haan

proza, korte verhalen Van brood naar croissant Brood was uit de klas gezet en moest bij de hoofdmeester komen, de chef van de bakkerij. Nou vertel op zei hij, wat heb je nu weer geflikt? Eigenlijk niks zei hij, ik vertelde hoe lekker het brood was uit onze bakkerij en schepte hierover op, maar Mevrouw krentenbrood werd boos en zei dat ik mijn mond moest houden. Brood was voor de gewone mens maar krentenbrood was een lekkernij. Mijn granen rezen en door mijn boosheid zou ik bijna schimmelen maar hield me in. Ga de klas uit zei ze en vertel maar aan de hoofdmeester wat je gezegd hebt. Ik snap het zei de hoofdmeester, ik zal je belonen voor je eerlijkheid en mag je verder door het leven gaan als croissant. Mevrouw Krentenbrood werd ontslagen en eindigde als beschuitje. © Magda Haan

zijn het tranen die stromen door de straat verdriet de rivier die stroomt naar zee is dat het diepste punt ... eb en vloed beïnvloeden je hart maar eens zal de zee weer kalm zijn © Magda Haan

bloed vloeit in massaliteit vleesfabrieken in doodsgeur omhuld afschuw in aanschouw behoefte verzwindt bij deze bruutheid Magda Haan 

dat ene woord dat mensen doet verlangen door zijn bevangen doet verlaten ... huwen of vermoord dat ene woord dat je zo kan missen in kan vergissen dat ene woord ...... © Magda Haan

bedacht eeuwen geleden door monnikhanden met ganzenveer in stilte geschreven grote dichters in memoriam of in digitale tijd met 4 G tijdperk met miljarden individuelen afgezonderd in eigen beeld opdat je nooit vergaat opgeslagen op papier of in een bestand aandachtig gelezen de woorden van emotie gedicht © Magda Haan  

i nnerlijk kompas mijn voeten doorlopen de route van het gemoed en twijfel rondgeslingerd in wanhoop en verlangen beweeg ik me voort maar sta stil in geleende tijd onbekende fundatie en verlies van opgebouwd nu doet twijfelen naar het verlangen van een nieuw tijdperk mijn veters stevig aantrekkend volg ik mijn innerlijke kompas © Magda Haan  

opstellingen hoor jij daar aan de zijkant stil, gesloten ... of ben je het middelpunt wanneer treed je naar buiten het zwijgen doorbroken jij de stille kracht of moeten de pionnen nog verzet worden jij bent de koningin © Magda Haan         

bevangen door de weerspiegeling in het rustige zeewater van de ondergaande zon voetstappen achterlatend in de vloedlijn vol met aangespoelde schelpen aangevreten krabbetjes en meeuwen die meelopen wandel ik op het strand bijna treedt de duisternis in maakt de zee zich in mijn gedachten op voor een zuidwesterstorm die golven creëert en duinen wegslaat dan is dit strand morgen anders Magda Haan -

zachtjes kabbelend als een levend schilderij terugtrekkend kom je weer nader en mag ik je voelen ruiken en betreden het zout proeven dat kleeft op mijn lippen verborgen schatten en uitgestrooid as in de diepte betoverd door je schoonheid en verborgen kracht doet mij weerkomen © Magda Haan

Jij je ogen weerspiegelen de ziel die in jou als onze ogen elkaar ontmoeten ... draai jij je ogen weg je hebt jezelf nog niet ontmoet niet perfect net als ik als ieder mens maar uniek als je zover bent, roep mij dan kijken we elkaar aan                                                                             © Magda Haan

monddood eens stonden ze stevig geankerd in de grond maar steeds vaker ... gekort in je groei te groot,te mooi, te lelijk meningen aangedikt en verspreid er kwam een ander beleid dat kon niet vond men doe maar gewoon niet je eigen ding men praat niet op die toon dus kop eraf klaar met zulke lui dat is de straf mond houden en alleen toekijken want later zal blijken dat, dat het beste is © Magda Haan

reikend ik droom mijn droom zegt mijn onderbewustzijn reikend naar het verlangen die mijn droom is maar steeds bij het bijna bereiken raak ik verder weg ben ik te veeleisend of is het een onhaalbaar doel ondanks dat blijf ik dromen over mijn verlangen © Magda Haan 1-7-2017

O schoonheid je wappert met je rode rokje in het graanveld een vrolijke bries in de hete zon een damasten jurk om je fragiele lichaam ik zou met jouw willen slapen in dit landschap sterven met jouw bloemen op mijn graf want als ik je nu pluk is je leven voorbij Magda Haan

Op 31 mei mocht ik gedichten voordragen op RTW.FM deze zijn hierop te beluisteren van 30.33 tot 35.00 http://rtwmedia.nl/2017-05-31_1900.mp3

Ode aan mijn moeder Mam ze was er als ik ziek was ze was er voor de kleine ze was er voor de honden ... ze was er als ik de was had laten oplopen ze was er voor zoveel "dingen" ik was er toen ze "alleen" was ik was er toen ze het niet meer kon ik was er toen ze naar een verzorgingshuis ging ik was er bijna elke dag ik was er tot het einde Moeder en kind Kind en Moeder Magda Haan

land van tranen in het land van tranen waar rivieren stromen van geweend verdriet meren donkerdiep van verzonken hoop het licht gedoofd ontspringt een bron ergens heel diep in je hart wachtend op de lente van kracht en liefde de stroming naar het land van blijheid © Magda Haan foto Magda Haan

gedicht/song ik heb je nodig ik heb je nodig laat me niet gaan alleen kan ik de wereld niet aan ik heb je nodig laat me niet gaan laat me leunen zolang het nodig is de kracht van alleen zijn is mijn gemis ik heb je nodig laat me niet gaan mijn hart is nog een puzzel steeds weer een andere vraag alles is zo dubbel ik heb je nodig laat me niet gaan onze liefde is niet eindig maar blijf tot ik uitstap uit dit keurslijf ik heb je nodig laat me niet gaan © Magda Haan 30-4-2017 foto Magda Haan

Jij en ik wees niet bedroefd als jij en ik de liefde kunnen omarmen alles wat we nodig hebben i s elkaar in de stilte de lucht die we inademen om lief te hebben in vers gemaaid gras of witte stranden met wuivende palmen waar de liefde zindert alleen jij en ik © Magda Haan

Karkassen knerpende schelpen bij elke tred op het zoutige natte strand aan de vloedlijn karkassen van krabben alleen de scharen zijn nog compleet meeuwen als daders vliegen krijsend alsof ze hun onschuld uitroepen ik voel me bespied maar hun schoonheid maakt me mild © Magda Haan

wie als de wereld in brand staat wie blust hem dan als de mensen blind zijn... wie opent hun ogen als de verharding toe slaat wie verspreid er liefde als de haat verspreidt wordt wie vertelt de waarheid als de leiders dictators worden wie stopt hun dan als de mensheid verdwijnt wie heeft dan schuld © Magda Haan

Judas zou er nog steeds een judas zijn die drie keer   ontkent zou er nog steeds een haan zijn die dan drie keer kraait zou hij bij spijt het kruis gedragen hebben en zijn dorst gelest met azijn zou de mensheid dan de koning omarmen of wederom ontkennen zou Jezus dit offer opnieuw voor ons brengen © Magda Haan

Dauw Als dauwdruppels tussen je borsten lustbewijs van ons verhitte samenspel mijn blik gleed teder naar je venusheuvel waar mijn hardheid dit veroorzaakt had onze benen nog verstrengeld terwijl jij sliep het verlangen nog niet geblust in gedachten kuste ik elk zacht plekje mijn liefde bewoog zich traag voort te mooi om te verstoren © Magda Haan

Roes jij straalt de nacht van hangen aan de bar sterke verhalen en doorzakken jij straalt de nacht je stem is hees rook hangt als een sluier over je vale huid jij straalt de nacht vrouwen omarmen je in hoop gelal lege glazen zijn getuige jij straalt de nacht als je roes verslapen is en je portemonnee leeg © Magda Haan

de stad wordt gewassen in onschuld van   voorgewende onwetendheid de corruptie de hebzucht naar macht pogingen om de pijn van armoede   en voedselbanken te bezoedelen door striktheid de gezondheidzorg afgebroken tot participatie verknipte bezuiniging bloed kruipt in de kieren van de hypocratie en bonussen onverschilligheid kan niet verhuld worden in onschuld gehuld Magda Haan

Leefstijl bejaard was hij verklaard aan leeftijd verbonden was hij nu verjaard of aan leefregels gebonden was zijn leefstijl verkeerd moest hij zich gedragen genieten was hij niet verleerd of gaan ze hem aanklagen dansen en fietsen was zijn lust zijn libido was zeker niet geblust een biertje in de kroeg soms tot heel vroeg ja die rimpels worden diep voor zijn leeftijd stereotiep hij genoot van elke dag tot het niet meer van hierboven mag © Magda Haan