dampend
heb je de koeien
weg zien glijden
in de wolken van
mist
hoe hun poten
vanzelf verdwenen
in een witte wolk
geweven
hun adempluimen
versmelten
dampend met de mist
zodra de koppen
neergaan
© Magda Haan
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geluk
Hij zocht het geluk, het grote “het” hij zocht, maar vond het niet en vele malen stond hij met een kluitje in het riet hij zocht het geluk...
-
De tijd, de tijd, is de oliebollentijd weer voorbij? tempus wat als het water stilstaat de bron opgedroogd in krakende aarde zichtbare gr...
-
ook in de herfst zou ik ook mijn geliefde kunnen schrijven klaprozenvelden aanbidden op papier mijn rode rok kunnen laten zwieren oliebol...
-
Blij verrast dat mijn ingezonden gedicht geselecteerd is voor de bundel. proosten aan de frontlijn de horizon gilt naar alle tijden tijden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten