dampend
heb je de koeien
weg zien glijden
in de wolken van
mist
hoe hun poten
vanzelf verdwenen
in een witte wolk
geweven
hun adempluimen
versmelten
dampend met de mist
zodra de koppen
neergaan
© Magda Haan
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
zee
golven strelen kabbelend je benen zand kruipt tussen je tenen geen vis of zeemeermin maar je duikt er graag in warme zonnestralen...
-
Dag vader, dag moeder Zoals vele andere dagen als hij van het land terugkwam, liep ze hem tegemoet. Niet dat hij nog moest werke... -
mensentranen weerspiegelen op natte straattegels je verdriet versmelt met het grote leed dat wegspoelt soms opgeme... -
Prozagedicht. Brood en wijn Een poging tot het verkrijgen van een tafeltje aan het strand. Van verre is duidelijk dat dit hoog...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten