dampend
heb je de koeien
weg zien glijden
in de wolken van
mist
hoe hun poten
vanzelf verdwenen
in een witte wolk
geweven
hun adempluimen
versmelten
dampend met de mist
zodra de koppen
neergaan
© Magda Haan
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
ook in de herfst zou ik ook mijn geliefde kunnen schrijven klaprozenvelden aanbidden op papier mijn rode rok kunnen laten zwieren oliebol...
-
De lucht is rood gekleurd de avond ligt op de loer De lucht met kou gevuld het ijs nog niet gebroken Het vogelhuis nog onbewoond ge...
-
Blij verrast dat mijn ingezonden gedicht geselecteerd is voor de bundel. proosten aan de frontlijn de horizon gilt naar alle tijden tijden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten