dampend
heb je de koeien
weg zien glijden
in de wolken van
mist
hoe hun poten
vanzelf verdwenen
in een witte wolk
geweven
hun adempluimen
versmelten
dampend met de mist
zodra de koppen
neergaan
© Magda Haan
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
opgedroogde tranen verdriet verankerd in somberheid en depressie opgesloten in duisternis deuren gesloten door eenz...
-
Dag vader, dag moeder Zoals vele andere dagen als hij van het land terugkwam, liep ze hem tegemoet. Niet dat hij nog moest werke... -
Prozagedicht. Brood en wijn Een poging tot het verkrijgen van een tafeltje aan het strand. Van verre is duidelijk dat dit hoog...
-
opgedroogde tranen verdriet verankerd in somberheid en depressie opgesloten in duisternis deuren gesloten door eenz...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten