zondag 16 juli 2017

monddood

monddood

eens stonden ze stevig
geankerd in de grond
maar steeds vaker...
gekort in je groei
te groot,te mooi, te lelijk
meningen aangedikt
en verspreid
er kwam een ander beleid
dat kon niet vond men
doe maar gewoon
niet je eigen ding
men praat niet op die toon

dus kop eraf
klaar met zulke lui
dat is de straf
mond houden
en alleen toekijken
want later zal blijken
dat, dat het beste is


© Magda Haan

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

golven van het leven

  aan de vloedlijn sta ik aanschouw de golven die groeien en groeien en vlak voor mijn voeten lijken op te lossen ik wacht op die ene