groen ingezaaid

 
                                   

de akkers zijn ingezaaid

de boerin mag nu

heel even rusten

want het land grijnst

zou de wolf de jager

ontmoet hebben

is zijn honger en ego

te groot geweest

de tafel is gedekt

met een nieuwe kaart

het tafelhoofd

is van het volk

 

hoop

zijn ogen lijken gesloten

hoofd en schouders laag

bang voor de mensen

ze zien hem toch niet staan

zij ziet hem stiekem gluren

misschien toch nog contact

één ogenblik meteen afgezwakt

zijn ogen spugen vuur

haar ogen snel gesloten

zoveel boze intenties

kan ze niet aan

hallo wolven

ik kom weer even langs

alleen om te praten

mijn dromen worden

steeds bloeddorstiger

ik voel dat het gaat gebeuren

echo’s stemmen woorden

de droom wordt realiteit

mijn brein staat nooit meer stil

mijn duistere bossen zijn

nog geruisloos beslopen

valkuilen janken

in maanloze nachten

het geluid van stilte

dempt vallende tranen

het gaat binnenkort gebeuren

mijn brein staat nooit meer stil

ijzeren greep

de grond trilt

gebrom gekreun
een ijzeren greep
met riet

een verscholen nest
ik kijk toe
naar wat rest
moeder en kinderen ook

Magda Haan