Door gedachten gedragen

                                      de akkers zijn ingezaaid de boerin mag nu heel even rusten want het land grijnst zou de wolf de jager ontmoet hebben is zijn honger en ego te groot geweest de tafel is gedekt met een nieuwe kaart het tafelhoofd is van het volk  

zijn ogen lijken gesloten hoofd en schouders laag bang voor de mensen ze zien hem toch niet staan zij ziet hem stiekem gluren misschien toch nog contact één ogenblik meteen afgezwakt zijn ogen spugen vuur haar ogen snel gesloten zoveel boze intenties kan ze niet aan

ik kom weer even langs alleen om te praten mijn dromen worden steeds bloeddorstiger ik voel dat het gaat gebeuren echo’s stemmen woorden de droom wordt realiteit mijn brein staat nooit meer stil mijn duistere bossen zijn nog geruisloos beslopen valkuilen janken in maanloze nachten het geluid van stilte dempt vallende tranen het gaat binnenkort gebeuren mijn brein staat nooit meer stil

de grond trilt gebrom gekreun een ijzeren greep met riet een verscholen nest ik kijk toe naar wat rest moeder en kinderen ook Magda Haan