ik pluk de dag
niets is mij meer vreemd
het geluk ligt altijd
wel ergens net als verdriet
we zijn als druppels
in de mist
aan ragfijne draden
tot iemand je ziet
aan de vloedlijn sta ik aanschouw de golven die groeien en groeien en vlak voor mijn voeten lijken op te lossen ik wacht op die ene