vanavond wil ik lopen in de schaduw van de maan de nacht om me heen slaan de schemering zijn in het donker het stof onder mijn voeten dwarrelt in het maanlicht en valt zacht op de stille graven de nacht is mijn doodgezwegen vriend maar ook de liefde die niet besproken wordt hier treft de zomer de winter het voorjaar de zomer en worden wensen vervuld bliksemslagen en tsunami raken doel, de sfeer geladen de muren breakdancen met elkaar en de grond is opeens de dansvloer marionetten zonder touwtjes spelen de ster in hun eigen show wanneer ik mijn mond open spreekt mijn tong een andere taal letters zijn als een nomade een eigen weg gaan leiden woorden verbrokkelen dan is het zwart zwarter dan de nacht zonder haar sterren, en de maneschijn de realiteit maakt me wakker mijn gezicht vertoont milde tinten van de maan © Magda Haan