gooi die de nauwe mantel af

en zet sluimerende gedachten

op papier voor de

wereld van verleden en heden

de wereld van

verleden en heden

blijft toch wel draaien schrijf gedichten voor de toekomst

voor de behoeftigen naar meer

gun de pen je gedachten

alle indrukken van toen en nu

voor de wereld van verleden en heden

© Magda Haan

ontharden

verzachten

heel even
in een luchtbel

weg van regels
van verwachtingen
van dingen te doen…
weg van moeten…

even verkleinen
sussen, helen
balanceren
alleen in –
hier en nu

troosten
verzoeten
veraangenamen
tot ik onthard ben

© Magda Haan

Elke dag is poëzie
Zien, voelen, ademen

Schrijven is leven
Toekomst, verleden

Afscheid nemen
En welkom heten

Elke dag een bladzij ouder
De wijsheid heeft mij niet ingehaald

Wetend, onwetend
Reizen naar de ouderdom

© Magda Haan

opgedroogde tranen
verdriet verankerd
in somberheid en depressie
opgesloten in duisternis

deuren gesloten
door eenzaamheid

maar elke vezel hunkert
naar liefde, bevrijding en leven

iemand die je ogen kust
en je tranen weer
kan laten stromen
het zout uit je wonden spoelt 

Magda Haan

de eerste kaars

de eerste kaars ontstoken
in verwachting
van de geboorte van jezus

betekent het nog wat dit licht
of verkeren we liever
in het ontkennend duister

nog drie lichtjes in het verschiet
vrede, blijdschap, de advent
of zien we het liever niet

doe eens een poging
alleen voor jezelf
alleen voor hem

los van kerkgebouwen
en schandalen
alleen voor jezelf

ik kom ook voor jou
zegt HIJ

© Magda Haan

land zonder grenzen

jij neemt mijn gedachten

in jouw handen

ik neem je mee
in mijn dromen

naar het land
waar de meeuwen
je toelachen
de horizon eindig is
en de zon
die je altijd zal verwarmen

ik neem jouw gedachten
in mijn handen

jij neemt mij mee
in jouw dromen

naar het land
waar geen grenzen zijn
en liefde zichtbaar is
in de ijle lucht
land van witte toppen
en groene dalen

ons dromenland
waar sterren fonkelen
en vallend wensen vervullen

© Magda Haan

dans aan de vloedlijn

waar de zee weigert
aan land te komen
beukend
grenzen ingenomen

je lied herhaalt zich
woest, onstuimig
schuimig materiaal spuugt

voor de jutter
sporen weggespoeld
waar eens liefde geschreven was
schoenmaten tellen
niet meer mee

de meeuwen doen hun dans
aan de vloedlijn

© Magda Haan

herfsttijd met zomerse temperaturen

hij kreupelt weken door
tot hij bloot buigt
de kou legt hem normaal sti

hij kreupelt weken door
tot hij bloot buigt
de kou legt hem normaal stil
zijn schat
groene stekelbollen
is al gevallen
maar de warmte
knaagt nog aan zijn kruin

© Magda Haan

licht kreukend

het was-etiket
sletig en inmiddels verwassen
kleding vaal en een afhangende zoom
die losjes over haar kousen valt
haar leven die verwassen is
de leegte is verstokt van kleuren
vandaag is eender aan gisteren
haar netwerk is eenzaamheid
de stilte heeft bezit genomen
van haar, vol mistflarden

© Magda Haan

dode bomen leunen

takjes breken

stappen hoorbaar de vegetatie

en strooisellaag groeit

de bomen verkleuren

van groen naar rood

herfstgeuren

mooie schijndood

beukennootjes

kastanjes

op de lange lanen

zwammen

tussen de tenen

dode bomen leunen

kronen raken elkaar

weerspiegeling

in half verdroogde bedding

ik droom en leef

haren waaien

en mijn hart bonkt

© Magda Haan

Optreden bij het Augusta Peaux Festival in Simonshaven

Optreden bij het Augusta Peaux Festival in Simonshaven 2-9-2018

vlinder-witje

dans maar
kleine witte danseres
vleugels
als tule vederlicht

alsof je
speelt met mij
draai jij
je pirouettes
speelt met mij
draai jij je pirouettes

betovert
door de compositie
van schoonheid
en zacht licht

dans ik
met je mee
over akkers
en bloemenvelden
dans ik
met je mee

dans maar
kleine witte danseres
dans maar
…kleine witte danseres
… dans

© Magda Haan

foto optreden bij "Poëzie op het Spoor" in Amersfoort

Geschiedenis

geschiedenis

zijn aardse-tijd voelbaar
in zijn broze botten

soms razendsnel
of geruisloos zacht
door de tijd

maar de spiegel sprak waarheid
elke stap was geschiedenis

plannen voor de toekomst
waren nu nog wensen

ongrijpbaar de tijd
van binnen jong
van buiten rijp

had hij zijn sporen uitgezet
in verleden en toekomst

of geen match op google
digitaal spoorloos

het deerde hem niet
vrijheid…
voelt goed

© Magda Haan

Poëthement in S-Plaza

https://hansmarijnissen.weebly.com/uploads/2/4/1/1/24114063/poëthement018.pdf

Leuk dat ik er ook in mag staan met mijn gedicht.

zee

golven strelen
kabbelend je benen
zand kruipt
tussen je tenen

geen vis
of zeemeermin
maar je duikt
er graag in

warme zonnestralen
op je huid
je smaakt als perzik-fruit
ze fluistert zachte woordjes
geschikt voor verliefde oortjes

je mag hier gaan
of komen
de zee is de plek
van je dromen

soms woest
of sereen stil
stormachtige liefde
of jeugdig pril

© Magda Haan

melkkoe

de koeien hebben het ook niet altijd gemakkelijk met deze hitte. ( dichtvorm Jozzonet, een gedicht dat zich spiegelt in zijn middelste regel).

melkkoe

liters stromen door de leidingen
de machine stoomt
morgensvroeg al voor vijven
opgestart door de boer
staarten omhoog
uiers roze en schoon
koeienpoten verschuiven
uiers roze en schoon
staarten omhoog
opgestart door de boer
morgensvroeg al voor vijven
de machine stoomt
liters stromen door de leidingen

© Magda Haan

brood en wijn ( prozagedicht)

Prozagedicht.

Brood en wijn

Een poging tot het verkrijgen van een tafeltje aan het strand. Van verre is duidelijk dat dit hoogstwaarschijnlijk niet zal lukken. Het is een komen en gaan van badgasten en verhitte obers.

Ze worden toegeroepen en zie handen en vingers in de lucht. Pogingen die vaak mislukken.
Maar ook boze gezichten en verwensingen vanwege het lange wachten. Als je eenmaal zit en het op je wenken bediend worden is een breed begrip. Brood en wijn worden hier niet vermenigvuldigd.
Na enige tijd wachten kunnen we genieten van de ondergaande zon. Naast mij verwensingen en tijdschema’s. Nog even dan stappen ze op…

© Magda Haan

De bundel 'Droomgedichten'

Deze bundel is uitgebracht i.v.m. een gedichtenwedstrijd 'Droomgedicht' door uitgeverij Auazz
en ben blij dat mijn gedicht hier ook deel vanuit mag maken.

vlinderen

als ik
mijn vleugels
zou kunnen spreiden
over de velden van
lavendel en klaprozen

zover als mijn satijnen
vleugels mij konden dragen
op de geuren van de zomer
dan zou ik een vlinder willen zijn

of misschien wel een mus
klein, snel
lekker pittig
een rebel

als een roofvogel
spiedend, biddend
genadeloos

laat mij maar vlinderen
misschien kom ik eens bij je aan
vleugels zacht langs je wangen
een kus, laat mij gaan

© Magda Haan

liefdesdans

met kleine voetjes
dans jij je liefdesdans
bijna zwevend
als een vlinder
zo teer

onverstoorbaar
zolang de zon schijnt
ben jij mijn kleine danseres
die mijn hart meevoert
in verlangen

ik zal je prins zijn
of koning
sterk en machtig
in ons koninkrijk

of misschien wel je onderdanige
vervuller van al je wensen
zolang je mij nodig hebt

© Magda Haan