Door gedachten gedragen

gooi die de nauwe mantel af en zet sluimerende gedachten op papier voor de wereld van verleden en heden de wereld van verleden en heden blijft toch wel draaien schrijf gedichten voor de toekomst voor de behoeftigen naar meer gun de pen je gedachten alle indrukken van toen en nu voor de wereld van verleden en heden © Magda Haan

verzachten heel even in een luchtbel weg van regels van verwachtingen van dingen te doen… weg van moeten… even verkleinen sussen, helen balanceren alleen in – hier en nu troosten verzoeten veraangenamen tot ik onthard ben © Magda Haan

Elke dag is poëzie Zien, voelen, ademen Schrijven is leven Toekomst, verleden Afscheid nemen En welkom heten Elke dag een bladzij ouder De wijsheid heeft mij niet ingehaald Wetend, onwetend Reizen naar de ouderdom © Magda Haan

opgedroogde tranen verdriet verankerd in somberheid en depressie opgesloten in duisternis deuren gesloten door eenzaamheid maar elke vezel hunkert naar liefde, bevrijding en leven iemand die je ogen kust en je tranen weer kan laten stromen het zout uit je wonden spoelt  Magda Haan

de eerste kaars de eerste kaars ontstoken in verwachting van de geboorte van jezus betekent het nog wat dit licht of verkeren we liever in het ontkennend duister nog drie lichtjes in het verschiet vrede, blijdschap, de advent of zien we het liever niet doe eens een poging alleen voor jezelf alleen voor hem los van kerkgebouwen en schandalen alleen voor jezelf ik kom ook voor jou zegt HIJ © Magda Haan

jij neemt mijn gedachten in jouw handen ik neem je mee in mijn dromen naar het land waar de meeuwen je toelachen de horizon eindig is en de zon die je altijd zal verwarmen ik neem jouw gedachten in mijn handen jij neemt mij mee in jouw dromen naar het land waar geen grenzen zijn en liefde zichtbaar is in de ijle lucht land van witte toppen en groene dalen ons dromenland waar sterren fonkelen en vallend wensen vervullen © Magda Haan

waar de zee weigert aan land te komen beukend grenzen ingenomen je lied herhaalt zich woest, onstuimig schuimig materiaal spuugt voor de jutter sporen weggespoeld waar eens liefde geschreven was schoenmaten tellen niet meer mee de meeuwen doen hun dans aan de vloedlijn © Magda Haan

hij kreupelt weken door tot hij bloot buigt de kou legt hem normaal sti hij kreupelt weken door tot hij bloot buigt de kou legt hem normaal stil zijn schat groene stekelbollen is al gevallen maar de warmte knaagt nog aan zijn kruin © Magda Haan

het was-etiket sletig en inmiddels verwassen kleding vaal en een afhangende zoom die losjes over haar kousen valt haar leven die verwassen is de leegte is verstokt van kleuren vandaag is eender aan gisteren haar netwerk is eenzaamheid de stilte heeft bezit genomen van haar, vol mistflarden © Magda Haan

takjes breken stappen hoorbaar de vegetatie en strooisellaag groeit de bomen verkleuren van groen naar rood herfstgeuren mooie schijndood beukennootjes kastanjes op de lange lanen zwammen tussen de tenen dode bomen leunen kronen raken elkaar weerspiegeling in half verdroogde bedding ik droom en leef haren waaien en mijn hart bonkt © Magda Haan

Optreden bij het Augusta Peaux Festival in Simonshaven 2-9-2018

vlinder-witje dans maar kleine witte danseres vleugels als tule vederlicht alsof je speelt met mij draai jij je pirouettes speelt met mij draai jij je pirouettes betovert door de compositie van schoonheid en zacht licht dans ik met je mee over akkers en bloemenvelden dans ik met je mee dans maar kleine witte danseres dans maar …kleine witte danseres … dans © Magda Haan foto optreden bij "Poëzie op het Spoor" in Amersfoort

geschiedenis zijn aardse-tijd voelbaar in zijn broze botten soms razendsnel of geruisloos zacht door de tijd maar de spiegel sprak waarheid elke stap was geschiedenis plannen voor de toekomst waren nu nog wensen ongrijpbaar de tijd van binnen jong van buiten rijp had hij zijn sporen uitgezet in verleden en toekomst of geen match op google digitaal spoorloos het deerde hem niet vrijheid… voelt goed © Magda Haan

https://hansmarijnissen.weebly.com/uploads/2/4/1/1/24114063/poëthement018.pdf Leuk dat ik er ook in mag staan met mijn gedicht.

golven strelen kabbelend je benen zand kruipt tussen je tenen geen vis of zeemeermin maar je duikt er graag in warme zonnestralen op je huid je smaakt als perzik-fruit ze fluistert zachte woordjes geschikt voor verliefde oortjes je mag hier gaan of komen de zee is de plek van je dromen soms woest of sereen stil stormachtige liefde of jeugdig pril © Magda Haan

de koeien hebben het ook niet altijd gemakkelijk met deze hitte. ( dichtvorm Jozzonet,  een gedicht dat zich spiegelt in zijn middelste regel). melkkoe liters stromen door de leidingen de machine stoomt morgensvroeg al voor vijven opgestart door de boer staarten omhoog uiers roze en schoon koeienpoten verschuiven uiers roze en schoon staarten omhoog opgestart door de boer morgensvroeg al voor vijven de machine stoomt liters stromen door de leidingen © Magda Haan

Prozagedicht. Brood en wijn Een poging tot het verkrijgen van een tafeltje aan het strand. Van verre is duidelijk dat dit hoogstwaarschijnlijk niet zal lukken. Het is een komen en gaan van badgasten en verhitte obers. Ze worden toegeroepen en zie handen en vingers in de lucht. Pogingen die vaak mislukken. Maar ook boze gezichten en verwensingen vanwege het lange wachten. Als je eenmaal zit en het op je wenken bediend worden is een breed begrip. Brood en wijn worden hier niet vermenigvuldigd. Na enige tijd wachten kunnen we genieten van de ondergaande zon. Naast mij verwensingen en tijdschema’s. Nog even dan stappen ze op… © Magda Haan

Deze bundel is uitgebracht i.v.m. een gedichtenwedstrijd 'Droomgedicht' door uitgeverij Auazz en ben blij dat mijn gedicht hier ook deel vanuit mag maken.

als ik mijn vleugels zou kunnen spreiden over de velden van lavendel en klaprozen zover als mijn satijnen vleugels mij konden dragen op de geuren van de zomer dan zou ik een vlinder willen zijn of misschien wel een mus klein, snel lekker pittig een rebel als een roofvogel spiedend, biddend genadeloos laat mij maar vlinderen misschien kom ik eens bij je aan vleugels zacht langs je wangen een kus, laat mij gaan © Magda Haan

liefdesdans met kleine voetjes dans jij je liefdesdans bijna zwevend als een vlinder zo teer onverstoorbaar zolang de zon schijnt ben jij mijn kleine danseres die mijn hart meevoert in verlangen ik zal je prins zijn of koning sterk en machtig in ons koninkrijk of misschien wel je onderdanige vervuller van al je wensen zolang je mij nodig hebt © Magda Haan