Een teken
een vlinder, wit, bijna sereen
strijkt voor mijn voeten neer
doen het licht trillen
stil, afwachtend op de volgende windvlaag
of blijft hij bij mij?
Magda Haan
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
opgedroogde tranen verdriet verankerd in somberheid en depressie opgesloten in duisternis deuren gesloten door eenz...
-
Dag vader, dag moeder Zoals vele andere dagen als hij van het land terugkwam, liep ze hem tegemoet. Niet dat hij nog moest werke... -
Prozagedicht. Brood en wijn Een poging tot het verkrijgen van een tafeltje aan het strand. Van verre is duidelijk dat dit hoog...
-
opgedroogde tranen verdriet verankerd in somberheid en depressie opgesloten in duisternis deuren gesloten door eenz...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten