nu de narcissen
zijn wakker geschud
door vroege geluiden
en prikkend daglicht
de tijden niet meer
kloppen om te juichen
doen ze nog even
hun ogen dicht
nu de narcissen
zijn wakker geschud
door vroege geluiden
en prikkend daglicht
de tijden niet meer
kloppen om te juichen
doen ze nog even
hun ogen dicht
ik ga mee met de wind
een speler, een zo’n kind
glimlach naar de vogels
de wolken de bomen
vang mijn tranen op
want de aarde snakt
naar water
Bovenwater
bovenwater
geef ik kussen
aan jouw
zilt smakend
proef ik
bovenwater
kijk ik naar je
blauw als de zee
zacht en sereen
zie ik
onderwater slik ik
zolang ik kan
want het steeg
en steeg
en steeg
Magda Haan
4-3-2023
aan de vloedlijn sta ik aanschouw de golven die groeien en groeien en vlak voor mijn voeten lijken op te lossen ik wacht op die ene