Podium in Rozenburg

https://www.facebook.com/348742038590524/posts/2035066843291360/

onderweg

 wat doet zij 

daar ergens tussen

Zuid en Noord

waar ze tijdloos 

mensen kan gade slaan

diep weggedoken in donkere tunnels 

waar thuislozen verscholen leven 

en ongedierte sluw sluipt

ze verlangt naar vrijheid 

in kleurenblindheid

blanke straten en open blikken

op diversiteit, schijnwerpers gericht 

op weggekropen gebrek 

dampende soepketels 

voor de nachtbrakers

bij het ochtendgloren  

valt het zachte licht op 

haar betraande wangen

de roddel over de tomaat

je weet hoe het gaat

die roddels en halve waarheden

op het laatst is het onduidelijk

waar het nu echt over gaat

 

maar de buurvrouw

van drie deuren verder

zei “heb je het al gehoord ?

de buurvrouw van vijf deuren verder

heeft een tomaat gesmoord”

 

rond en rood lag ze in het schap

klaar voor op de boterham

in de soep of als tomatensap

 

de buurvrouw adopteerde haar

ze mocht nog even schuilen

in de groentenla

 

na enkele dagen

werd ze opgepakt

door buurvrouwshanden

ze zou nu in de bouillon

van de soep belanden

 

haar droom werd ruw verstoort

ze belande tussen

wortels, uien en paprika

en werd langzaam gesmoord

 

 

misschien

ik voel

de spatten

van de zee

de wind die 

mijn haren draagt

ik wacht op

aangespoelde liefde

de herinnering

die langzaam vervaagt

misschien droogt

de zee wel geleidelijk op

vind ik je 

gestrengeld tussen

zand en wier

wrijf ik het zand

uit je ogen

zoen ik het 

zout van je lippen

misschien…

dan hou ik je hier

rookgordijn

je kijkt naar de zee

je kijkt naar de wolken

je kijkt naar de golven

je kijkt naar de bomen

je kijkt naar de takken

je kijkt naar de namen

je kijkt naar de mensen

je kijkt naar de wolven

je kijkt naar de wensen

je kijkt naar de pijn

je kijkt naar de illusie

je kijkt naar de schijn

je kijkt naar de lichtkogels

je kijkt naar de rookgordijnen

je kijkt naar de nachttrein