zoet van smaak

ik heb mijn vleugels uitgedaan
mijn vlieguren zijn geteld
het boetekleed dat al jarenlang
verstoft in de kast lag
in afwachting op deze dag
opgepakt en zacht
over mijn schouders laten glijden

hoezeer het verlangen
ook schreeuwt om vrijheid
zij zal er nu alleen zijn in mijn dromen
de pijn van vermeende schuld is
misschien wel verlichting
en zoet van smaak

wonen

als mijn woorden zingen
op de drum van je hart
je mond gesmoord
is door onze liefde
mag ik dan ook wonen
in je gedachten en dromen
en blijven op zonnige
en regenachtige dagen
tot een van ons
kiest voor andere zinnen
of een ander pad