Door gedachten gedragen

ik heb mijn vleugels uitgedaan mijn vlieguren zijn geteld het boetekleed dat al jarenlang verstoft in de kast lag in afwachting op deze dag opgepakt en zacht over mijn schouders laten glijden hoezeer het verlangen ook schreeuwt om vrijheid zij zal er nu alleen zijn in mijn dromen de pijn van vermeende schuld is misschien wel verlichting en zoet van smaak

als mijn woorden zingen op de drum van je hart je mond gesmoord is door onze liefde mag ik dan ook wonen in je gedachten en dromen en blijven op zonnige en regenachtige dagen tot een van ons kiest voor andere zinnen of een ander pad