woensdag 1 mei 2019

zure regen



waar de straten geen namen hebben
en de mensen nog tijd
de zon wolkeloos kan schijnen
en nevel op de velden ligt
daar bouwen we onze liefde

waar de woestijn een oase is
in zandkastelen kunnen schuilen
bij storm en kou
regenbuien vallen bij droge tijden
daar bouwen we onze liefde

waar zure regen niet bestaat
de bomen ruisen door de wind
aangewakkerd tot een lentestorm
of is gaan liggen
daar bouwen we onze liefde



-

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

golven van het leven

  aan de vloedlijn sta ik aanschouw de golven die groeien en groeien en vlak voor mijn voeten lijken op te lossen ik wacht op die ene

  • (geen titel)
      ook in de herfst zou ik ook mijn geliefde kunnen schrijven klaprozenvelden aanbidden op papier mijn rode rok kunnen laten zwieren oliebol...
  • Anti-Kraak
      De lucht is rood gekleurd de avond ligt op de loer De lucht met kou gevuld het ijs nog niet gebroken Het vogelhuis nog onbewoond ge...
  • Poempata jury
      Blij verrast dat mijn ingezonden gedicht geselecteerd is voor de bundel. proosten aan de frontlijn de horizon gilt naar alle tijden tijden...