woensdag 1 mei 2019
zure regen
waar de straten geen namen hebben
en de mensen nog tijd
de zon wolkeloos kan schijnen
en nevel op de velden ligt
daar bouwen we onze liefde
waar de woestijn een oase is
in zandkastelen kunnen schuilen
bij storm en kou
regenbuien vallen bij droge tijden
daar bouwen we onze liefde
waar zure regen niet bestaat
de bomen ruisen door de wind
aangewakkerd tot een lentestorm
of is gaan liggen
daar bouwen we onze liefde
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
De tijd, de tijd, is de oliebollentijd weer voorbij? tempus wat als het water stilstaat de bron opgedroogd in krakende aarde zichtbare gr...
-
ook in de herfst zou ik ook mijn geliefde kunnen schrijven klaprozenvelden aanbidden op papier mijn rode rok kunnen laten zwieren oliebol...
-
Blij verrast dat mijn ingezonden gedicht geselecteerd is voor de bundel. proosten aan de frontlijn de horizon gilt naar alle tijden tijden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten