gooi die de nauwe mantel af

en zet sluimerende gedachten

op papier voor de

wereld van verleden en heden

de wereld van

verleden en heden

blijft toch wel draaien schrijf gedichten voor de toekomst

voor de behoeftigen naar meer

gun de pen je gedachten

alle indrukken van toen en nu

voor de wereld van verleden en heden

© Magda Haan

ontharden

verzachten

heel even
in een luchtbel

weg van regels
van verwachtingen
van dingen te doen…
weg van moeten…

even verkleinen
sussen, helen
balanceren
alleen in –
hier en nu

troosten
verzoeten
veraangenamen
tot ik onthard ben

© Magda Haan

Elke dag is poëzie
Zien, voelen, ademen

Schrijven is leven
Toekomst, verleden

Afscheid nemen
En welkom heten

Elke dag een bladzij ouder
De wijsheid heeft mij niet ingehaald

Wetend, onwetend
Reizen naar de ouderdom

© Magda Haan

opgedroogde tranen
verdriet verankerd
in somberheid en depressie
opgesloten in duisternis

deuren gesloten
door eenzaamheid

maar elke vezel hunkert
naar liefde, bevrijding en leven

iemand die je ogen kust
en je tranen weer
kan laten stromen
het zout uit je wonden spoelt 

Magda Haan

de eerste kaars

de eerste kaars ontstoken
in verwachting
van de geboorte van jezus

betekent het nog wat dit licht
of verkeren we liever
in het ontkennend duister

nog drie lichtjes in het verschiet
vrede, blijdschap, de advent
of zien we het liever niet

doe eens een poging
alleen voor jezelf
alleen voor hem

los van kerkgebouwen
en schandalen
alleen voor jezelf

ik kom ook voor jou
zegt HIJ

© Magda Haan