Door gedachten gedragen

Prozagedicht. Brood en wijn Een poging tot het verkrijgen van een tafeltje aan het strand. Van verre is duidelijk dat dit hoogstwaarschijnlijk niet zal lukken. Het is een komen en gaan van badgasten en verhitte obers. Ze worden toegeroepen en zie handen en vingers in de lucht. Pogingen die vaak mislukken. Maar ook boze gezichten en verwensingen vanwege het lange wachten. Als je eenmaal zit en het op je wenken bediend worden is een breed begrip. Brood en wijn worden hier niet vermenigvuldigd. Na enige tijd wachten kunnen we genieten van de ondergaande zon. Naast mij verwensingen en tijdschema’s. Nog even dan stappen ze op… © Magda Haan

Deze bundel is uitgebracht i.v.m. een gedichtenwedstrijd 'Droomgedicht' door uitgeverij Auazz en ben blij dat mijn gedicht hier ook deel vanuit mag maken.

als ik mijn vleugels zou kunnen spreiden over de velden van lavendel en klaprozen zover als mijn satijnen vleugels mij konden dragen op de geuren van de zomer dan zou ik een vlinder willen zijn of misschien wel een mus klein, snel lekker pittig een rebel als een roofvogel spiedend, biddend genadeloos laat mij maar vlinderen misschien kom ik eens bij je aan vleugels zacht langs je wangen een kus, laat mij gaan © Magda Haan