woorden

bedacht
eeuwen geleden
door monnikhanden
met ganzenveer
in stilte geschreven
grote dichters
in memoriam
of in digitale tijd
met 4 G
tijdperk met miljarden
individuelen
afgezonderd in eigen beeld
opdat je nooit vergaat
opgeslagen
op papier
of in een bestand
aandachtig gelezen
de woorden
van emotie

gedicht

© Magda Haan

 

innerlijk kompas

innerlijk kompas

mijn voeten doorlopen

de route van het gemoed

en twijfel

rondgeslingerd in wanhoop

en verlangen

beweeg ik me voort

maar sta stil

in geleende tijd

onbekende fundatie

en verlies van opgebouwd nu

doet twijfelen

naar het verlangen

van een nieuw tijdperk

mijn veters stevig aantrekkend

volg ik mijn innerlijke kompas

© Magda Haan

 

opstellingen

opstellingen

hoor jij daar
aan de zijkant
stil, gesloten...
of ben je het middelpunt
wanneer treed je
naar buiten
het zwijgen doorbroken
jij de stille kracht
of moeten de pionnen
nog verzet worden
jij bent de koningin

© Magda Haan

        

bevangen

bevangen door de weerspiegeling

in het rustige zeewater

van de ondergaande zon

voetstappen achterlatend in de vloedlijn

vol met aangespoelde schelpen


aangevreten krabbetjes

en meeuwen die meelopen

wandel ik op het strand

bijna treedt de duisternis in


maakt de zee zich in mijn gedachten op

voor een zuidwesterstorm

die golven creëert en duinen wegslaat

dan is dit strand morgen anders


Magda Haan


-

levend schilderij

zachtjes kabbelend

als een levend schilderij

terugtrekkend

kom je weer nader

en mag ik je voelen

ruiken en betreden

het zout proeven

dat kleeft op mijn lippen

verborgen schatten

en uitgestrooid as

in de diepte

betoverd door

je schoonheid

en verborgen kracht

doet mij weerkomen

© Magda Haan

Ziel

Jij

je ogen weerspiegelen
de ziel die in jou
als onze ogen elkaar ontmoeten...
draai jij je ogen weg
je hebt jezelf nog niet ontmoet
niet perfect net als ik
als ieder mens
maar uniek
als je zover bent, roep mij
dan kijken we elkaar aan

                                                                           

© Magda Haan

monddood

monddood

eens stonden ze stevig
geankerd in de grond
maar steeds vaker...
gekort in je groei
te groot,te mooi, te lelijk
meningen aangedikt
en verspreid
er kwam een ander beleid
dat kon niet vond men
doe maar gewoon
niet je eigen ding
men praat niet op die toon

dus kop eraf
klaar met zulke lui
dat is de straf
mond houden
en alleen toekijken
want later zal blijken
dat, dat het beste is


© Magda Haan

Reikend

reikend

ik droom mijn droom

zegt mijn onderbewustzijn

reikend naar het verlangen

die mijn droom is

maar steeds bij

het bijna bereiken

raak ik verder weg

ben ik te veeleisend

of is het een onhaalbaar doel

ondanks dat blijf ik dromen

over mijn verlangen

© Magda Haan

1-7-2017