Door gedachten gedragen

Amper Als de slaap nog tussen mijn wimpers hangt de warmte zich nog nestelt tussen jou en mij met amper ruimte geluiden die storen en dit tafereel willen verstoren zet ik ze uit en neem je vast naar de volgende droom Magda Haan

Het huis in mij het huis waar ik zolang heb gewoond woont ook in mij de achterkamer met uitkijk op de tuin badkamer met lavet met opgetrokken benen emmer met kikkervisjes in de gang gevangen met mijn broer daarboven de lange trap in herinnering een vaste plek donkere kamers en overloop met kinderstemmen gevuld het huis dat beeft terwijl de trein voorbij raast bewoond inmiddels door vreemden maar verpand in mij Magda Haan