In gedicht van de week van o-o-go 51( tijdschrift van De Reizende Dichters) Kakement Ik zong zijn lof als nadorst opzoek naar het hogere. Ik zong braaf, onwetend in het wit gehuld maar wel in hoge sferen en altijd met brandend licht door mist omhuld. Lange gewaden besmeurd met rode wijn en broodkruimels van alle dagen wachten op de beloning van de dag. Vaak voelde ik me bekeken en was het leed voelbaar op de kansel. Ohh ik voelde zijn pijn, zijn schreeuw om hulp. Oh vader, oh moeder leef zoals je altijd leefde en kniel voor de beerput. Laten we uitgummen of zwijgen tot het einde der dagen, het kinderleed helen en wachten op een beeldenstorm. Maar fluisterend op weg naar ouderdom en wijsheid sprak ik licht genezende taal. De taal van zachte matrassen en oude lijven en helende doeken, fragiel als mozaïek. Zwijgen en een vinger op de zere plek. Sterven deden ze nog net niet, laatste lichtsintels langs het hemelgewelf. Hele talen verdwenen in de poëet, werkwoorden, tegengest...
Posts
Love song
Ze spelen ons liefdeslied niet meer ze zijn de woorden allang vergeten maar ze staan gedrukt in onze harten haar huid zo zacht, zo zwoel zijn huid zo hard, zo warm liefde vergaat niet door ouderdom rimpels of grijze haren want bij het aanslaan van de juiste snaren spelen we weer mee https://youtu.be/-ncIVUXZla8
schilder met woorden
Dit was mijn bijdrage voor het juli-gedicht t.g.v. het digitale Poëzie als Zeewind dat plaats had moeten vinden maar vanwege de coronabeperkingen ditmaal nog niet gehouden kon worden. blauwe luchten iedereen vliegt uit ik lig al in vakantieland in een ligstoel en bestel cocktails met zwoele namen ik koester onder de warme stralen fantasieën dagdromen zomerse zinnen goddelijke gerechten bij ondergaande zon ik zucht en mijmer nog even door als ik straks weer thuis ben schilder ik gewoon nog even met wat woorden